Spels begin, d'eerste Handelingh.
Belgica.
Sittende boven op een Throon met de ghemeene Edelen om haer.
KRioelich volck, wat port u moets gestegen parssen,
My voorbood op de schaeu van swaert en harrenassen?
Sinckt goude Sonne, sinckt achter de heuvlen neer;
Sendt middel Hemel tot mijn Conincklijcke eer.
Verhoopte Heyl'ghe tocht, der soetste waterbeecken,
Godlijcke Voedtster, noyt ghy nijdich liet ontbreecken
V voedent-rijcke speen: Sit vast int hoogh ghewelff
Ghy onbesadicht g'luck, dat nauwernoot u selff
Sult queecken als daer lust uws aenpart leyt begraven:
Te selden Staets volnoecht, bevrijt voldiende slaven:
Is dus u borst beheert, van liefdens vlam ontbloot?
Van sichtelicke klaert, en van medooghen doot?
Is dus de dolle schricks toelaet op varsse beenen?
Dat sonder keer noch recht comt springhen voor de scheenen?
Is dus 't balstuerich volck op't hooghst der woeste loop,
'T geent even staet, oft raeckt te pletter over hoop?
Ghy die dryvoudich oyt, Beheerders vande teughel,
Vant voorwijs werelts staet voert op u goude vleughel,
Wijdtruchtich om end' om, vast hevich swiert en keert;
Siet herwaerts, siet die oyt dienstbarich heeft gheeert
Als minst des huysghenoots O Slodtvrou aller deughden,
En u Staetsdochters lot voor wyle 't deel bevreughden
In heylgiers rust, begift, met volghewenschte pracht,
Van Steden Volck-rijck groot berucht aent eel gheslacht,
De braefste aenghelijft Stadthouders en bewaerders:
Des vrijheyts Palm-ghetopt te peerlen trou vergaerders,
Wijckt nu niet vlugghe starckt afgunstich onverdult;
Alst loover Dal ghesticht op Phillippo ghehult:
En bout dees Phenix doent ghevreesde Frans-landt swichten,
Van't welck de Grijsser sal op D'antipoden lichten
Volruchtich Hemel hooch: Soo waerdich Belgi schadt
Verlaetse nu gheensints: het onghestadich radt.
Walcht tegen 'troer beloop van out ghesworen Staten.
Op Momber vreemt onthael afgunstich en verlaten:
Ghy wout o lichte waen, te kleyn verwaerdicht alt
voor liefd' soo rustloos spoocht de bitterheen vergalt,
My droeve Maecht te leen, rampsalich gantsch onmachtich,
| |
Aenheft de leyde stem ten Hemel, oft vervil
T'erkennen schult, onloon van dees u quaden wil,
In langher handt ghevoert onlijd'lijck moet verdraghen,
V naeberclaech bloethof by last nieu aengheslaghen
Ten hoof uyt Valedolit beseghelt, voorghestelt
Een gruwelijck Placcaet t'invoeren met ghewelt,
Welcks voortganck sal des Rijcks gepuynde weghen banen,
Dorr' neringhloos, en welt een droeve dal der tranen.
Ay Hem'len wijsheyts Godt ghy allervorsten Vorst,
Monarch op't hoogst ghestoelt 't hart dat rechtvaerdich torst,
Ghedwonghen sich verneert voor 't heerssen der Tyrannen,
Als in Pharonis Juck gheketent en ghespannen
Stelt nae eer Vrijer doen dees maecht voor hoep en heyl,
Los in ghenoech der dienst, huns levens offer veyl:
Breeckt eens t'Maraens verkeert onvorderlijcke banden,
Sielstricken tot verderf, dees welbedeelde Landen,
Van welck mijn name stijght, beseghelt vast gekent,
En swemmet deur de locht tot aen des werelts endt:
Daer by ghedreycht in hoop, ick stel de waere hoeders,
En Vaderlijcke schaer, als rust bewaerde, spoeders
Van wets ghekiste schat doch nimmer werdt verdooft
Deurt strengh gewilt verargh, dat vreesich over t'hooft,
Dit ongherust ghemoet met jamren heeft ontsteecken,
En swaerlijck haets onteert deur geesteloose leecken
Stel des, t'anstaend' soo hoogh een Vooghdtschap tot versoen,
Oft tot ghemeen bereyck, noch liefdich was om doen.
Mijn Coninck siet eens op u meest ghevoede schaden,
Als ghy onheylsaem drinckt by u verkeerde Raeden.
En parst, en tercht, en woedt, u onder Seege schaer
En bouwt u selfs te proy. Een Nimroths hoochte naer
Hier by opt ernstigh bien van u gheeende monden
Erf-vooghden, van dees maecht, helaes die wert bevonden
Met haer gesusters staet Omheynt dus al te wis.
Int gruwlijck woest des tijdts, en strijdtsche wildernis
Haelt weder op de tack de Laura van u vryheyt
Dus onder voet gheplet, u voorverweende blyheyt
Waer op mijn droeve handt de leyde reen beschreef
Aent Vaderlijck ghetal, dat tot melijden dreef
De eens ghewilde vlijt vant Princelijck vergaren
Des Hemels heyligh licht, belicht dees waerde scharen
|
|