Levenders reden-feest, oft Amsteldams Helicon
(1624)–Jan Sijwertsz Kolm–
AuteursrechtvrijOp-ghestelt By de Brabantsche Reden-Rijcke vergaderingh uyt Levender Ionst
[Folio O1r]
| |
Refereyn op de Reghel.INdien de wetenschap ghedempt in Lethes vloet
Vergheten waer, en gantsch ghetreden met den voet,
Inzonderheyt 'tghebruyck en loffelijcke zeden
Van het voornaemste stuck, het welc een vroom gemoet
Doet eeuwigh leven door de soet-vloeyende reden,
Soo waren al de deughd-Helden voor langh gheleden
Door't schenden van de tydt uyt ons ghedachtenis,
Die nu noch leven door des Redens-Konst, en wis
Noch leven sullen, spijt wat dat haer soeckt te schenden
Noch tydt, noch avontuyr daer op niet machtigh is,
Maer sullen zijn bevryt tot aen des Weerelts enden,
En d'Edel Redens-Maeght sal noch wel van u wenden
Verghetentheyt. Vaert voort, Deught-Helden, oeffent Deughd,
Bekommert u slechts niet, maer laet dit zijn u vreughd,
En ghy o Rymers wilt u schrand're zinnen moeyen,
Dat ghy der Helden lof in Veersen brenghen meught,
So sal Rethorica veracht, recht weder bloeyen
Dit is het oudt ghebruyck voor langhen tydt gheweest
Van al de Redenaers, en menigh Edel gheest,
Dat zy de wack're Deughd', en Lof der vroome Helden
(Waer van men huyden noch soo veele teyckens leest)
Naer Redens-rijcken aert op seeck're maten stelde,
En haeren roem in Rijm, en rype Vaersen melde,
Wie zou van Troyens val, of Hectors moedigheyt,
Of van Achillis kracht, of van het kloeck beleyt,
Van den deurtrapten Grieck, en duysent and're roemen,
Wel heeft den grooten Vorst ghewenscht, en dit ghezeyt,
Doen hy Achillis graf bestroyde met veel bloemen:
Die nu so eenen mocht tot zyn Trompetter noemen
Als desen heeft ghehadt? dat hy mijn daden schreef,
En mijn ghedachtenis daer door onsterff'lijck bleef.
Deughd-lievers soo gh'u wilt tot redens voordeel moeyen
So volght die lusten die dees Vorst zijn zinnen dreef,
So sal Rethorica veracht, recht weder bloeyen.
| |
[Folio O1v]
| |
Wat Menschen dat oyt onder Wetten zijn ghebracht,
Die eenigh wildt en woest gantsch leefden ongheacht
In ruyme Velden, en in akelighe Clippen
Is kennelijck gheschiet door kloecke Redens-kracht,
Ghestort (eerst wel beleyd) uyt zoet-vloeyende lippen,
Wanneer dit saft ghewelt quam in haer ooren slippen,
So baerde het meerder macht als Yser, Vuyr of Stael,
Tuyghd' dat Thebaensche Vorst, en Orphen cloeck ter tael,
Wiens redens werden met het Spel recht vergheleecken
Van d'Instrumenten braef, zo soet als Musicael,
Wiens Hemelsche gheluyt can d'harde steenen breecken,
Die door d'onwetenheyt in 's Menschen herte steecken.
Vaert kloecke Rymers voort, en door u braef beleyt
Van Redens dapp're Konst, dempt de onwetenheyt,
En laet u Vaersen in een yeders ooren vloeyen,
Op dat haer Deught en kracht de Weerelt wort verbreyt,
So sal Rethorica veracht, recht weder bloeyen.
Prince.
D'uytnemend' Redens-Konst dyt yeder een tot nut,
Den vroomen tot een roem, den swacken tot een stut,
Den boosen tot een straf, en ellick om te leeren
Hoe door gheleertheyts gaef voor onheyl wert beschut
Haer lievers. Met wat Lof salmen dan u ver-eeren
O Redenrijcke Maeght, dat alle smaet moet keeren
Op u bespotters rug. Toont dan u groote gonst
Liefhebbers vande Deughd', Liefhebbers vande Konst,
Wilt met ghezang in Rijm, en Veersen haer verrijcken,
En op dat ongheleerd' onwetenheyt moet wijcken,
Soo toonen wy ons lust uyt recht Levender Ionst,
Op dat aen d'Eed'le Maeght ons Redens Trou moet blijcken
Met onvermoeyde gheest dient dit tot offerhand
Op Redens Altaer, die door lust gheduyrigh brandt,
En noch gheduerigh sal't lust-geerigh hert doen gloeyen,
So dees gheneygtheyt blijckt aen yder kloeck verstant,
So sal Rethorica veracht, recht weder bloeyen.
Trou moet blycken.
| |
[Folio O2r]
| |
 ALsoo 't Gheloof en Hoop de Liefde steets versellen,
Soo Uyt Levender Ionst vvy reden blyven trou,
Die vvyslijck is begaeft midts 't stichtelijcvoorstellen,
Dus leerlijck reden leert door d,eel Lavender-Vrou.
|
|