Levenders reden-feest, oft Amsteldams Helicon
(1624)–Jan Sijwertsz Kolm–
AuteursrechtvrijOp-ghestelt By de Brabantsche Reden-Rijcke vergaderingh uyt Levender Ionst
[Folio N4r]
| |
Refereyn op de Reghel.ALs Peste, dueren tijdt, Oorlogh, en swaer ellenden,
Dorst, honger, en verdriet, angst, noot, aen allen enden,
U naeckt, omringt, en quelt, dan leyt geheel verdruckt
Rethorica vermaert, door smaetheyt, spot, en schenden,
Veel Steden, Dorp, en Vlec, wort daer dan omgeruckt
Den Mensche sucht en claegt met vreese neer geduckt,
Verwoest, verstroyt, verjaeght, ghebonden, en ghevanghen,
Het Vee ontvoert en quyt, en alles qualijck luckt,
Ontschaeckt, onteert, verkracht wort menigh met verstranghen
Gheschent aen Lijf en goet, vermoort en opghehanghen
Wort menigh Arm en Rijck verdruckt door Oorloghs bant,
De Wetten zyn veracht, een yeder gaet zijn gangen,
Men hoort gheen clachten aen, staet al in quaden stant,
Vol jammer, rou en wee is dan 't gheheele Lant,
Maer als 'tLant weder rust, dan zietmen weder groeyen
Veel Konsten groot en kleyn, seer fraey aen elcken kant,
So sal Rethorica veracht, recht weder bloeyen.
Men ziet den Echt en staet in dees tydt heel vertreden,
Die Eerlijck is in als by yeder Mensch van reden,
Gheen Weeduw', Wees, noch yet, en wort alsdan verschoont,
Veracht is tucht en Eer, 'tbegin van alle zeden,
Schand, Oneer, Hoerery, wort dan seer veel bethoont,
Den Ouderdom veracht haer Huysen onbewoont,
'tLandt ongebout, en woest, heel ledigh sonder Vruchten,
Met dwanck tot arbeyt swaer, en blyven ongheloont,
Aldus vol groot ghevaer, vol schreyen, weenen suchten
Is 'thert als dan bedroeft, vervult met onghenuchten,
Belast, belaen, ontstelt is s Menschen eel ghemoet,
Verschrickt, verbaest ontzet door alle die gheruchten,
Die om ons, voor en nae, zijn by in overvloet,
Die Redenrijcke Const, die wort dan met den voet
Vertreden, en verdruckt men soeckt haer uyt te roeyen,
Maer als dit eyndt, en dat ons Lant is in voorspoet
So sal Rethorica veracht, recht weder bloeyen.
| |
[Folio N4v]
| |
Als Vrede, rust in'tLant dan wort weer opgheheven,
De Wetten heel misbruyckt, dan wort daer weer ghegheven
De Vryheyt vry te zijn, vry, los, van allen dwanck,
Dan machmen wel met rust in vreden weder leven,
Dien mist, dien roock, dien damp van desen vuylen stanck
Die't Hooft, hert, lijf, en al, die Leden maeckte kranck
Is heel tot niet gheblust, dan comt weer op de beenen,
De Mensche schier versmacht door desen tydt, die lanck
Hem heeft verdruckt, bedroeft, in claghen, suchten, weenen,
Dan hoortmen clachten aen, dan gaetmen recht verleenen,
Dan is en blijft den staet der Echten ongheschent,
Men timmert bout, en maeckt dan vry sonder vercleenen
Speel-hoven, Huysen groot, als ons wel is bekent,
Men jaeght, men loopt, men draeft, gheen vrees is ons ontrent,
Men leeft gherust en stil door Vredes soet besproeyen,
Als d'Oorlogh eyndt, en Rust tot ons is om ghewent
So sal Rethorica veracht, recht vveder bloeyen.
Prince
Als 'tLant schoon is verciert met Vruchten int aenschouwen,
Den Lantman hem verheught, vry zijnde van benouwen,
De Neering die begint te groeyen over al,
Een yeder is verheught, 't zy Mannen ofte Vrouwen,
Van d'Oorlogh zijnd' ontlast, die brengt veel ongheval,
Den Coopman reyst dan vry, door Bosschen, bergh, en dal,
Hantwerck-lien veelderley, van soorten en manieren,
Verblyden haer alsdan door Vredes-rusts gheschal,
Men hoort alsdan gheen wee, in vrede goedertieren,
'tLavender-bloemken wit, men croont dan met Laurieren,
Als Vreughden-bloemkens groen, ter eeren van haer Deught,
Die haer tot een cieraet seer lustelijck vercieren,
Dan plantmen tucht en Eer al inde jonghe Jeught,
Dan groeyt voor haet en nydt in overvloet de vreught,
Dan wort gheacht dat was by nae heel in't verfoeyen,
Dan wort den Mensche bly door lust die hem verheught.
Soo sal Rethorica veracht recht weder bloeyen.
Weldoen verwint. |
|