Levenders reden-feest, oft Amsteldams Helicon

Op-ghestelt By de Brabantsche Reden-Rijcke vergaderingh uyt Levender Ionst

[fol. K4r]

Govda, VVt jonsten begreepen.

Refereyn op de Reghel.

DEwijl 't Lavender vvit blinckende heeft ontslooten
t Amstels vermaert, beroemt, ende seer wijt ghepresen
Const-vreuchdigh Helicon, noodende de ghenooten
Die naest Maegden des bloets v toonen te zijn in desen
Der Redenrijcke Maegt: eerlijc en schoon van wesen,
Doch uyt Levenders jonst sulcke Gheesten const-gierich
Die haer onthoudend' zijn sonder moeyten en vreesen,
Ind' volstand ghe Vereend' Landen gheacht manierich,
Treedt dan oock tot Parnas, zyt d'miskenniss' bestierich
Ghy naecom'linghen al van Tersithems begheert
Op den Bergh Olimpi oeffent u selven vierich
Om te aennemen wel d'verwaende wijsheyt weert,
De Thebaensch' Philosooph uwen spieghel zy leert,
Besweetende al dat op vernufts leest mach schoeyen
In Olye veel meer, als in Wijnen verteert,
Bevest, seydt Cicero, aldus 'tgheen ghy wilt moeyen,
So sal Rethorica veracht, recht weder bloeyen.

Ghy moetet leeren doch, gh'lijck Christostomus zeydt,

Of blyft ghelijck in als 'tsteenigh onvruchtbaer Landt,
Even als inden Visch hem gheen gheluyt ontspreydt,
So Plutarchus beschrijft, comet oock gheen verstant
Wt die de ledigheyt boven 'thooft hout de handt,
Ey oft wy dan alt'saem Sardanapalus weeldt,
En't Gouts-begheerigheyt, alsder deughden vyant,
Spreket Lodovicus, Vives, dat grouwelicke beelt,
Versetten, saghen eens wat nutten heeft gheteeldt,
Reden-sticht'lick die is een d'meest' der Consten vry,
Gh'dachten hielden in waerdt en zinnen onverveeldt,
Hoe d'welsprekende tongh Pisistrati stont by,
En Metridatus oock, dan mochten segghen wy
Momus stoppen de mondt, zijn flat'ringhe afsnoeyen,
Dewyl Hermolaus Barbarus woorden bly
Werden beneerst, om dat kenniss' voor Ebb' soud' vloeyen,
So sal Rethorica veracht, recht weder bloeyen.

[fol. K4v]

 

Daer is doch eeuwe gheen, noch oudtheyt so gheduerigh

 

Ghenouch om vaten aen aller Leeringhen krachten,

 

So Aristot'les spreeckt, al ziet Midas dan stuerigh,

 

't Is maer voorstel, doen, aerdt, nae het Cleanthes achten

 

Des onredigh ghedierts hier om scherpt de ghedachten,

 

Om te versiene u met manier van wel leven

 

Het welcke is de Deucht sulck's die te heeten plachten,

 

Paulus, Vergerius, en Augustijn daer b'neven,

 

Slaet acht, neemt merck, en let, wat daer deur heeft bedreven

 

Marcus Tullius kloeck, in stemme, spraeck, en tael,

 

Wist Iulius Caesar de woorden soo te gheven

 

En 'tbeweghent hert, dat hy ontsloegh t'eenemael,

 

Ligarium, oock heeft Euripides verhael

 

Veel beswaerde ontlast, en verlost uyt drucks boeyen,

 

Laet dit u wysen aen, verzorght 't is principael,

 

d'Gheest Macrobius seyt deur suyverheyts bespoeyen,

 

So sal Rethorica veracht, recht weder bloeyen.

 

 

 

Prince.

 

 

 

Wat hoe, ofte waerom soudt ghy Amphions Kind'ren

 

Vituperus ghespuys ontzien, myden, of schromen,

 

Neen niet meer als Aiax, Vlisses conde hind'ren,

 

Princen, moghen zy u schaed'lijck zijn, noch d'Gouds-blomen,

 

Wilt rechts deur Polus, en Eupolus t'onser vromen

 

Betooghen 'tvolcks beweegh, troost, en stichtinghe mede,

 

Verclaert met Seneca, hoe dat mits 'tlesen comen

 

Veelheyt der saken goedt, oock hoe Euxines zede

 

De Lacedemoniers wracht een'gheyt, rust, en vrede,

 

d'Atheniensche haest bemorw'den, doen ghestoort,

 

Als wat Milenus meed' mits sulckes al goedts dede

 

Tot verlichtingh, d'woonders aen Danubio, voort

 

Hoe sulckes handel is, nae Diogenes woort:

 

De Ouders een solaes, d'Arme veracht een groeyen

 

Des Rijckdoms ende Schat, den Rijck-moghenden hoort

 

Een vereerlickingh groot, prijst die ontucht verfoeyen,

 

So sal Rethorica veracht, recht weder bloeyen.

Wt jonsten begreepen.

Per Hucaszoon Zas. Godts Wet,, Is net.