Levenders reden-feest, oft Amsteldams Helicon

Op-ghestelt By de Brabantsche Reden-Rijcke vergaderingh uyt Levender Ionst

[fol. K3r]

Haerlem, De vvijngaert-Ranck.

Refereyn op de Reghel.

LOf-rijcke Reden die met uwe gulde straelen
So hooghlick waert gheeert in aller Princen Zaelen
Eertijts, maer lacy nu vertreden met de voet,
Van veele die waen-wijs door onkunt op u smaelen,
Ten aensien het misbruyckt, die selfs in haer ghemoet
Noch vinden reen of deught, en last'ren soo verwoet
'Tgeen zy noch selfs verstaen, kennen, noch niet en weten:
Ghy snappaerts leert dees spreuck van Epenethus vroet,
Ick straff' niet so langh ick strafwaerdigh word gheheten,
De gulde Veersen en de Rymen der Poëten,
Sijn waerder dan u Gout, en eelder dan u Lof,
Vermits deur hare kracht de ontucht wort versmeten,
En tot kennis ghebracht de Menschen plomp en grof:
O Roose voor't ghediert! O Peerle onder 't stof!
Laet u konst tot gheen hant, als tot der Wysen vloeyen,
Tot dat het Satyrs rot zy ballingh van u Hof,
So sal Rethorica veracht recht weder bloeyen.

Wie can des redens Eer na recht ten hooghsten rommen?

O Musa! comt en helpt my haeren Lof uyt brommen,
Vochtight mijn Herssens uyt Castalis Heyl'ghe Bron,
Op dat ick een'ghe Deught-verhael uyt haer ghecommen,
Wiens wonder-Fackel bralt ghelijck de Middaeghs-zon,
Midts zy 't verwildert hert tot deught en ootmoet won,
Dit is de Herp daer deur Orpheus Bergh en Dieren
(Dat's wilde Menschen) van haer plaetse trecken kon,
Dit zijn de snaeren en de Deughdighe manieren,
Daer Amphion den Lof van Theben deed' mee swieren.
Door Griecken-landt. Ghy dan Const-lievers, ey en acht
Der dwaesen laster niet, den Crans der Lauwerieren
Blyft eeuwigh, daer de faem des Sots als Caf versmacht,
Schout slechs het dol misbruyck, bout Liefde en Eendracht
Naer uwes Hersens vlam, die ondeught doet verfoeyen,
Voeght u na redens-Wet, en bruycktse inder cracht,
Soo sal Rethorica veracht recht weder bloeyen.

[fol. K3v]

 

Euripides ghedicht verlost de Griecksche Slaven,

 

Die anders noch door Gout of Schat, of een'ghe gaven

 

Schenen krijghbaer te zijn van den Siciliaen.

 

Euxinus Reden con Athenen meerder laven

 

Dan seven Steden die haer waeren onderdaen,

 

Jae wilden liever meerder Landts en goets af-gaen

 

Dan hem te missen: O wel hoogh-gheachte reden!

 

Wat heeft Licurgus, Solon, Plautus door t vermaen

 

Uw's Lofs al deughts ghedaen? veel Landen ende Steden

 

Ghebracht tot onderscheyt, tot Wetten en goe zeden,

 

Het misbruyck wiert ghevreest, de Konst Godd'lijck gheeert.

 

Ha! Trafibulus, 't quaet 'tgheen veel Tyrannen deden

 

Wiert door u reden als het Caf door 't vyer verteert:

 

O gulde Reden! doen was uwen Crans begheert

 

Met gout om-welft, maer nu zietmen u Eer af-snoeyen,

 

Doch als het onverstant eens uyt de dwasen keert

 

So sal Rethorica veracht, recht weder bloeyen.

 

 

 

Prince.

 

 

 

Ghy Reden-spotters, zijn dan oock de Heyl'ghe Mannen

 

Die Reden liefden oock, by u als zot verbannen,

 

So lastert ghy Godts gheest, den stuerder van haer Dicht,

 

Als Moyses, Dauid, die't quaet sochten uyt te wannen,

 

Oock Salomon, en meer, wiens Rijm noch leert en sticht,

 

'T gheen alle herten heeft tot Godes Lof verplicht

 

Tot eenen Offer Gods, en reuck hen uytvercooren,

 

'K segh Ja, mits ghy 'tmisbruyck niet scheydet van het licht

 

Des lieff'lijcken Gedichts, maer soeckt het te versmooren

 

Voor schand' onder 'tmisbruyck, neen reden is ghebooren

 

Van Godt tot nut en vreught, dus scheyt het goet van 'tquaet,

 

Let maer op redens-cracht, stopt voor't misbruyck u ooren,

 

Denckt dat in alle ding misbruyckt wordt vroegh en laet,

 

Oock in de Godts dients selfs, dus so ghy middelmaet

 

Bruyckt met opmerck en Liefd', en waere vreed'laet groeyen

 

Na Redens eysch, en schouwet twist en overdaet,

 

So sal Rethorica veracht, recht weder bloeyen.

Liefd' boven Al.

Luyckt gheen Deught.