Levenders reden-feest, oft Amsteldams Helicon

Op-ghestelt By de Brabantsche Reden-Rijcke vergaderingh uyt Levender Ionst

[fol. I3r]

Middelbvrgh, 't Bloemken Iesse.

Refereyn op de Reghel.

MInervas Clercken comt op d'Amsteldamsche feeste
Die nu beroepen is, op dat elck minst en meeste
Bewercken soud' de kaert, uyt Jonsten voorgestelt,
Acht geen berispers stout maer thoont met cloecken geeste
De deucht van Redens const, haer cracht, eer, en ghewelt,
Wech Momus wech van hier, u spotten niet en ghelt,
Ghy eedt u eyghen hart, dat ghy niet cont begrijpen
Haer soet Honich bedrijf, t'welck ghy door dwaesheyt schelt,
Haer leeren acht ghy slaen, en haer berispen nijpen
Als sy u tast opt zeer of u verwijt het pijpen,
Dan knort ghy overluyt dat sulcx geensins en hoort,
Men mocht u plomp verstant, wel op den wet-steen slijpen,
En voor u oordeel valsch u maken langh geoort
Nochtans reyn Minnaers trou hier niet aen en stoort,
Ghebruyckt reyn const uyt jonst u soeticheyt laet vloeyen,
Worpt Zoyl en syn ghesnor vry buyten redens boort
So sal Rethorica veracht recht weder bloeyen.

Ten tyden Abrahams was dese conste waerdich

In acht en eere groot: want Iob den man rechtvaerdich,
Heeft die alsints ghebruyckt, int schrijven van syn bouck,
De Griecken desghelijcx, als den Homerus aerdich
Virgilius by dien, en meer Pouëten clouck
Sy hebben t'domme volck met dees'const uyt den houck,
Der rouheyt grof ghebracht, tot goet zedich leven
Den Walschen Hecules deed' hier van ondersouck
Hy trock en leyden t'volck door red'nen soet ghedreven,
Demosthenes was oock t'Athenen hooch verheven
Met const van red'nen cloeck, stild'hy d'Inlantschen twist,
Die dan Rethorica bemint, wilt haer aencleven,
Sy waeckt den dwasen wijs, oock als hyt niet en gist
Wt haer Spring-Ader vloeyt eer, en leer ongemist,
Ontsiet geen snappers bot, die dese const verfoeyen,
Dicht lieflijck, mijt schandael, gebruyckt reyn red'naers list
Soo sal Rethorica veracht recht weder bloeyen.

[fol. I3v]

 

Gheen dingh of'twort misbruyckt, hoe goet, hoe nut, hoe eerlick,

 

Rethorica is wijs, reyn, deughdigh, en verneerlick,

 

Maer van 'tgrof, bot verstant wort sy somtyts bevleckt,

 

Dat d'eene acht voor sot, dat is den and'ren leerlick,

 

Daer uyt de Spinn' fenijn, de Bye honigh treckt,

 

Het rou Romeynsche volck door red'nen is verweckt,

 

Ja tam gemaeckt tot deught en Borgherlijcke zeden

 

In onser Vad'ren tydt heeft dese const ontdeckt,

 

De heylsaem Ziele spys' door een verblomde reden,

 

So dat veel Menschen zijn den rechten padt ghetreden

 

Door kracht van redenrijck daer Godts gheest dan in wrocht,

 

Dat zy met vreught 'tberoof van goet en leven leden,

 

Laet dan met ernst en lust twelspreken zijn ghekocht,

 

'T is eerlick dat den tydt met stichtingh word' doorbrocht,

 

Tot straf, leer, en vermaen, om 'tmisbruyck af te snoeyen,

 

Gaet in wel-redens padt, en proeft haer soete vocht,

 

So sal Rethorica veracht, recht weder bloeyen.

 

 

 

Prince.

 

 

 

Dees konste Hemels is, wilt haer dan suyver hand'len,

 

En met wijs, rijp beleyt door haren boomgaert wand'len,

 

Ghy vint tot u vermaeck daer allerhande vrucht,

 

Die Lichaem ende Ziel' meer voeden als Amand'len,

 

Want zy haet sotterny, schimp, laster, en ontucht,

 

Een leersaem tafel-spel, of een eerlicke Clucht,

 

Dat is haer aenghenaem, maer gheen onnutte zanghen

 

Van Venus of haer Nicht Cupidnis daer nae sucht,

 

En gheensins dese Maeght heeft nae't boelschap verlanghen,

 

Al dat leert, wyst, en sticht, wil zy seer gaern ontfanghen,

 

D'onnut maeckt haer verdacht by veel bedaerde Lien,

 

Ghy Const-beminders dan recht altijt uwe gangen

 

Nae dicht, die leert en sticht, so sal haer Eer gheschien,

 

Spijt Midas oordeel-valsch, die haer tracht uyt te wien,

 

Maer 't Molus recht verstant, doet Phoebus Harpe groeyen,

 

Maeckt dat welsprekenheyt ghehoort word' en ghesien,

 

So sal Rethorica veracht, recht weder bloeyen.

In minnen groeyende.

Godt is mijn Burght.