Levenders reden-feest, oft Amsteldams Helicon

Op-ghestelt By de Brabantsche Reden-Rijcke vergaderingh uyt Levender Ionst

[fol. I4r]

Leyden, De Orange Lely.

Refereyn op de Reghel.

WEl lofbaer suyver Maeght, wie sou nu onderwinden
Vw's wesens recht ghedaent t'af-beelden na den aert,
V oud en schoon cieraet, en hoe oyt recht beminden,
Niet dan den vromen Mensch den wysen wel besinden,
V hoogen cloecken gheest door Godes kracht ghebaert
Met scherp vernuft verselt, met sinrijckheyt ghepaert,
Die dan recht pleechden zoet de wel bequame reden,
Ist dan niet jammer groot, dat sulcken bloem vermaert
Als een onnut ghewas leyt onder voet ghetreden,
En dat meest door't misbruyck der quade boose zeden
Der Oeffnaers int ghemeyn die veel met onverstant
Besmetten dese const recht als onnutte leden,
Van sulck een waerdich hooft en reyn dierbare pant
Sy die plag t'syn ghe-eert als cieraet van het lant,
Wort nu van veel gheacht maer weerdich uyt te roeyen,
Maer laet sy doch eens syn te recht ghepoot, gheplant,
Soo sal Rethorica veracht recht weder bloeyen.

Wat hinder haet en smaet heeft oyt t'onreyne plegen,

Veroorsaeckt en ghewrocht de vrome tot verdriet
Wat nederlagen groot, heeft zy daer door gecreghen.
Wat al verachtingh ja, t'ontreck van s'Heeren zegen,
Heeft dit misbruyck ghebaert, dat is nu al gheschiet,
Wie noch ten halven keert en blijft niet heel verdwalen
Laet weder als van nieus het oncruyd syn gewied
Laet alleen s Hemels douw, en reghen daer op dalen,
En doet het clare licht de reyne vrucht doorstraken,
So wort 'tghewas als rijp om plucken zoet bequaem
Wie haer eens heeft verfoeyt en salt niet meer verhalen,
Wat eerst scheen heel onweert sal wesen aenghenaem,
Den lasteraer en spotter sullen vlieden tsaem
En t'vroom oprecht ghemoet sal const met Jonst besproeyen,
Als yder mijden wil de voor vertelde blaem
Soo sal Rethorica veracht recht weder bloeyen.

[fol. I4v]

 

Haer nuttelijcke nut verselt met lofbaer vreuchden

 

Heeft oyt ghebleken claer, mits haer so reyn gheluyt,

 

De Oud en Jonghe saem haer oyt daer in verheughden,

 

Want troost en reyn vermaeck, en noch ontelbaer deughden

 

Wt haer men spruyten sach, en noch seer Jeughdigh spruyt,

 

Want die haer recht hantiert, die plockt een heylsaem Cruydt,

 

'T flouhertigh hy verquickt, dat anders bleef verslaghen,

 

Veroorsaeckt Rust en Lust, drijft alle swaerheyt uyt,

 

In rechten stant gheplant, zy moet doch elck behaghen,

 

Oyt heeft doch 't Jonstigh hert haer jonste toeghedraghen,

 

Voordeligh oock gheweest den loop van't heylsaem Woort,

 

Wat lofbaer spelen soet, wat schoon ghedichts ghewaghen

 

Heeftmen van ouds en nieuw's al-om ghezien, ghehoordt,

 

Doch als 't onnut ghedicht eens wert ghedempt, ghesmoort,

 

En niet dan reyne konst en zy al ons bemoeyen,

 

Als elck alleen tot Deught zijn hert en zinnen spoort,

 

So sal Rethorica veracht, recht weder bloeyen.

 

 

 

Prince.

 

 

 

Als 't oude quaet ghebruyck in't recht ghebruyck verkeeret,

 

Als onverstant is wech, en wetenschap ghenaeckt,

 

Als 'tLichaem eerst het Hooft, en 'tHooft dan 'tLichaem eeret,

 

Als Eersucht so veel doet, dat Leerlust yet vermeeret,

 

Als elck onrust vermijd, en na reyn vreughde haeckt,

 

Als Bachus is verjaeght, en Matigheyt hier daeckt,

 

Als twist leyt onder voet, en vrede wert verheven,

 

Als yeder 'tboose haet, int goede hem vermaeckt,

 

Als 'tonrecht is verplet, en 'trecht zijn macht ghegheven,

 

Als afgonst is ghedoot, en Jonste is int leven,

 

Als al d'welck tweedracht breeckt door Eendracht wort ghesticht,

 

Als voor onstichtings vloet de stichtingh comt ghedreven,

 

Als zotheyt wort ghedempt, mist wijsheyts soet bericht,

 

Als schimp, onreyn ghesnap door redens crachten swicht,

 

Als nyt haer selfs verdrooght, en laet de Liefde groeyen,

 

Als 'tso al wort beleyt, en elck doet zynen plicht,

 

So sal Rethorica veracht, recht vveder bloeyen.

In Liefde groeyende.

Ick wensch om 'tbest Celosse.