Levenders reden-feest, oft Amsteldams Helicon
(1624)–Jan Sijwertsz Kolm–
AuteursrechtvrijOp-ghestelt By de Brabantsche Reden-Rijcke vergaderingh uyt Levender Ionst
[Folio H3r]
| |
Refereyn op de Vraghe.GElijck den Mey nu schoon ons Moeders schoot doet groeyen,
En brenget vruchten voort van veelderleyen aerdt,
Het gheen den Mensch verheught, soo doet nu weder bloeyen
Het VVit Lavendel eel, om elck tot const te spoeyen,
Roept heel 't Vereent-Parnas, als Broeders t'saem ghepaert,
En stelt dees Vraghe voor, die t'eerst moet zijn verclaert:
VVaer door den Mensch gheniet meest rust, en lust t'saem even,
Veel dinghen zijnder wel die hem dit t'samen baert,
En dienen wel tot rust en luste t'saem in't leven,
Als is een vroom ghemoet dat hooghlijck dient verheven,
Hem selfs te kennen wel, oock houden middel-maet,
Verachting van Hoogheyt, waer van is veel gheschreven
By Titus Livius, met loft van cleynen staet
Dat al is Rust en Lust voor den Mensch inderdaet,
Maer niet het rechte wit van mijn ghevoelen heden,
Dus seg naer mijn verstant, al soudmen't achten quaet,
Met 'tghene dat hy heeft, dat hy hem hout te vreden.
Dat recht volcomen rust, lust hier in is gheleghen
Can elcks wel by sich selfs seer lichtelijck verstaen,
Al had ghy Cresus Schat, en Caesars macht vercreghen,
Sonder dit selfde wit zijn doncker al de weghen,
Want zyt ghy niet te vreen, 't is al om niet 't vermaen,
't Leven Diogenij dat wyst dees antwoort aen,
Siet dees die was te vreen met 't cleyn, wilt dit versinnen,
En sprack: ons de Natuer in alles geeft voldaan,
Want hy te vreden was, en wilde niet meer winnen
Als zyne groote Ton, doet wech zijn nap uyt Minnen,
En leefde soo gherust, versmade 't Conincks goedt,
Eersucht, begheer van 'tGout, Staet, watmen meer can vinnen,
Het is al ydelheyt, dat niemant goet en doet,
Maer die te vreden is gheniet den vollen vloet,
Van de volcomen rust, dit zijn de rechte reden,
Dus is mijn segghen dan, het welck ick prysen moet,
Met 'tghene dat hy heeft, dat hy hem hout te vreden.
| |
[Folio H3v]
| |
Den Alexander Groot, naer dat wy daer van lesen,
En was noch niet te vreen met 's Werelts meeste Lant,
Daerom hy meerder is een Coninck hoogh ghepresen,
Die't cleyne reyn besit, en wil te vreden wesen
Met'tghene dat hy heeft, die heeft zijn rust gheplant
Wt sulck een ruste comt de rechte luste, want
Dan paren zy te saem als Broeders recht vol trouwen
By den Mensch die so leeft, dit is het recht verstant
Om rust en lust te saem eenigh te onderhouwen,
Al wat hier buyten is, daer op canmen niet bouwen
Tot rechte ruste goet, hoe ghy het overlecht,
Elck een die wenscht om meer, te samen 'tgoet te brouwen,
En hebben goedts ghenoech: Dees dienen't goet als Knecht,
Hier in de Menschen meest ter Werelt zijn soo slecht
Dat haer volcomen lust, rust hier in t'allen steden
Sy hebben teghendeel, dus seg ick in het recht
Met 'tghene dat hy heeft, dat hem hout te vreden.
Prince.
Princen die hier nae tracht om rust en lust te erven
Wilt dan te vreden zijn met 'tgheen ghy hebt en zijt,
Dit is het rechte goedt dan gheensins can bederven,
Al dat dader buyten is, is oncruyt, en moet sterven
Ghelijckmen daegh'lijcks siet door den verloop van tijt,
Maer wel te vreden zijn in voorspoet en in strijt,
Dat was het hooghste goet dat d'oude eertijdts achten,
Die zo te vreden is, heeft 'tbeste deel seer wyt
Verkosen t'synder Lof, het welck groot is van machten,
Dit helder lichtend' licht van boven crijght zijn krachten,
'T welck in ons door 't verstant met reden wert ghevoet,
Yeder pooght dan hier nae, soo sal hy vreught verwachten,
En een volcomen lust hebben in zijn ghemoet,
Sonder te vreden zijn, en can niet wesen goet,
Dus heeft de rust en lust hier in zijn volle leden,
Soo segh ick dan met recht, 'tgheen my dus schryven doet
Met 'tghene dat hy heeft, dat hy hem hout te vreden.
Anagram: Wil,n,daet. |
|