Levenders reden-feest, oft Amsteldams Helicon
(1624)–Jan Sijwertsz Kolm–
AuteursrechtvrijOp-ghestelt By de Brabantsche Reden-Rijcke vergaderingh uyt Levender Ionst
[Folio H4r]
| |
Refereyn op de Vraghe.BY 't Lavender, uyt Ionst, soo wort alhier ghevraeght:
VVaer door gheniet den Mensch (die veel tijt sorge draeght)
Zijn meeste Rust, en Lust? terwijl hy is in't leven,
Door weynich onderwin, so wort hy minst beclaeght,
Lijdsaemich in arbeydt, daer hy vlytigh na jaeght,
Vernoeght wat Godt verleent, hier op Aerden beneven,
Hy gheniet Rust en Lust, die hem staech can begheven
Tot nederighe staet, niet hovaerdigh ghesint,
Gheen overdaet int minst by hem t'werden bedreven
En daghelijcx bewijst, dat hy VVaerheyt Bemint,
Op Werelt niet en acht, die dwaelt, al ziende blint,
En door waenwijs vernuft veel wonders meent te weten,
Hier wort anders gheleert, dus neuswijs niet begint
Te spotten met Gods Woort, door veel onrusts vermeten,
Stock-Regel te recht voet, en die niet vergheten,
Smaeckt Geestigh spijs en dranck, voor gheen swarigheyt vreest,
Door 't Geloof, sonder dwanck, in Beroep, vreedsaem meest.
Hoop was dat door't bestandt Vrede soud'volghen voort,
Maer op dit cleyne Lant zijn al te veel verstoort,
En haecken nae't proffijt, de welcke loopt op't roven,
Had God 'tLandt niet bewaert, om bevryden zijn Woort,
Het Ys was sterck ghenoech, van schrik is wel ghehoort,
Dus gheeft den prijs alleen Godt de Heere hier boven,
Hy helpt in tydt van noodt die aen hem vast gheloven,
En gheeft oock Rust en Lust, die hem dienen oprecht,
Hy hoort d'aenslaghen wel in alle Heeren Hoven,
En brengt die aen den dagh door een seer cleyn ghevecht,
En maeckt dat langhe blijft in Eendracht vast ghehecht,
Door vroom ghetrouwen Raedt, die op de saeck wel letten,
Hierom ghehoorsaem zijn, en antwoort niet so slecht:
Passen op Vyant niet, Godt sal ons wel ontsetten,
O bot, groot onverstandt, Godt gheeft u ander Wetten,
En straft met hart gheclanck, daermen seer veel van leest,
Door 't Geloof, sonder dwanck, in Beroep, Vreedsaem meest.
| |
[Folio H4v]
| |
Den Mensch gheniet oock Rust, die danckbaer is altijd
An voorspoet, teghenspoet, door oorlogh, twist en strijt
Op hoop van Vreed' hiernae, en laet de Werelt sorghen,
'T is voor Rijcke een schrick, dat Arm Mensch hem verblyt,
En om de Doot, en Rust, altoos hier bidt met vlyt,
Door 't leven onghelijck, van Avondt tot den Morghen,
Hoe overvloedich Rijck, gheen Naesten garen borghen,
Liefde is by nae doodt door onbarmhertigheyt,
Hongher is een scherp swaert, of de keel toe te worghen,
Die zijn broot winnen moet niet seer swaeren arbeydt,
'T is t'huys een schrickel-Jaer, en noodigh overleyt
Met wat middel men best tot Vrede soude raecken,
De oude Bataviers zijn willich en bereyt
Voor vryheyt van 't Geloof hun ten stryt op te maecken,
Eendracht, maeckt macht in noot, tot hulpe van 's Lants saecken,
Om Prijs, Eer, ende Danck, als voortyden gheweest,
Door 't Geloof, sonder dwanck, in Beroep, Vreedsaem meest.
Prince.
Prins, hoe ouder Werelt, hoe meerder Nydt, en Haet,
Den Sathan stoockt het vyer, tot dat den brant op-gaet
En doet altoos zijn best om den Mensch te doen dwalen,
Aristot'les recht schrijft, dat Nydigheyt is quaet,
En vyandt vande Deught, die hoogher is van staet,
Wort oock ghepresen seer in veel verscheyden Talen,
Plutarchus verghelijckt de Nydt voort altemalen
By groen fenijn ghewormt, 'twelck meest 't rijp Cooren schent,
En ander vruchten meer die door 't fenyn neer dalen,
Ciprianus de Nydt voor schorte maeckt bekent
Der Ziele, maer prijst meest daer Liefd' es 'tFondament,
Waer op dat elcke Mensch mach stellen vast betrouwen,
Om met Rust ende Lust, van't begin totten endt,
De Vryheyt van't Geloof inwendigh te behouwen,
Om na Godts Heerlijckheyt door ghenade t'aenschouwen,
En hooren den Lof-sanck by die de Ziel gheneest,
Door'tGheloof, sonder dwanck, in Beroep, Vreedsaem meest.
L.X.N. Tydt. Piero, out 78. Iaren. |
|