Levenders reden-feest, oft Amsteldams Helicon
(1624)–Jan Sijwertsz Kolm–
AuteursrechtvrijOp-ghestelt By de Brabantsche Reden-Rijcke vergaderingh uyt Levender Ionst
[Folio D3r]
| |
Refereyn op de VragheDEn Mensch hier op der Aerdt is ghemeenlick gheneghen
Tot vercryging zijns lust, in als wat hy begint,
Want so hem sulckx niet volght, so comt hem onlust teghen,
Oock nimmermeer soo wert by hem dan rust vercreghen,
Hoewel de rust in het ghemoet maeckt den Mensch wel ghesint,
Waer door dat veel onheyl van hem dan wert verdreven,
Maer menich hier op Aerd' niet lichtelick en vindt
De rust, doordien hy hem tot onrust gaet begheven,
En dat door eyghenbaet, die hem vast gaet aencleven,
Lust van begheerlickheyt wert in hem niet gheblust,
Daerom 't Lavender dan vraeght met const waert verheven:
Waer door geniet de mensch zijn meeste rust en lust?
Ist door't veel Aertsche goedt, 'twelck men omhelst en kust,
Daer elck met yver groot hem selven toe gaet keeren,
Aldermeest men gheniet, int herte lust oock rust
Door een vernoeght ghemoet, 'twelck siet op Gods begeeren.
Want door't ghemoet vernoeght, gaetmen 'tvertrouwen stellen,
Wat dat ons overcomt, op Godts voorsienigheyt,
Men vreest gheen Aertsche pijn, noch oock angsten der Hellen,
Hoewel dat Satan boos den Mensch dickwils comt quellen,
Op dat hy alsoo mocht door wanhoop zijn scheyt,
Oock krijghtmen daer door lust om alles te verdraghen,
'T gheeft oock rust in't ghemoet, nerghens men tegen seydt,
Met uytwendigh ghebaer doet het den Mensch niet claghen,
Hy climt in't hooghste niet om Godt aldaer te vraghen
Waerom doet ghy my dit, en oock een ander niet,
Maer jaeght de vrede naer, sonder eenigh vertraghen,
Hy spreeckt: O Heer u wil aen my in als gheschiet,
Soo dat lust tot hem comt, en onrust van hem vliet,
Want hy door d'Heyl'ghen Geest hem in als recht laet leeren,
Den mensch krijght meeste lust, dat oock de rust aenbiet
Door een vernoeght ghemoet, 'twelck siet op Gods begeeren.
| |
[Folio D3v]
| |
Siet alsulck een ghemoedt treckt aen het rechte wapen
Van een betrouwen vast, dat alles hoogh en wijdt
Ghedyt, tot saligheyt, mijdt het onachtsaem slapen,
Alles wat hem gheschiet, daer gaet hy lust in rapen,
Neemt het van Godes handt, die alle druck afsnijdt,
Want Godt spreeckt: Ick ben die u ghemaeckt heeft met vlyt,
Daerom en vreest u niet, ick sal u wel bewaren
Soo ghy door 't Water gaet, stroomen tot gheender tydt,
Sullen u met ghewelt tot u verdriet beswaeren,
Het vier sal oock zijn kracht aen u niet openbaeren,
Want ick ben u Heylant, de Heer Israels Godt,
Mijn Volck sal ick uyt Oost, Zuyd, West, en Noord vergaeren,
Dus krijghtmen lust en rust, door hoop van 'thooghste Lot,
Maer onrust en onlust sal haestlick comen tot
De gheen die sulcks met vlyt altijt soecken t'ontbeeren
'T gheniet van lust en rust, krijghtmen recht sonder spot
Door een vernoeght ghemoet, 'twelck siet op Gods begeeren.
Prince.
Prins dit brengt inden Mensch een lust en rust seer grootlick
Als hy van 't Aertsche vleesch eens moet ontbonden zijn,
Want hy Godt eyghen is, dus dunckt hem alsulcks nootlick
Om tot het hooghste goedt so te gheraken blootlick,
Oock daer met rust en lust te drincken Hemels Wijn,
En oock met volle vreught t'aenschouwen Godts aenschijn,
Dit ist dat hem het hert in alles doet vermaecken,
Dies vrees benomen wert, gheheel voor 's Werelts pijn
Hy neemt zijn Cruys op hem, en gaet hem selfs versaecken,
Gods wil is zynen wil, en oock het rechte baecken
Daer hy zijn oogh op slaet, met een hert wel bekent,
Dus hy met lust hem schickt tot bidden ende waecken
Met een hert wel ghemoet, volstandigh tot den endt,
Gheen onlust noch onrust en comt by hem ontrent,
Want hy soeckt t'alder tydt, Godt en zijn Woort te Eeren,
Lust, rust, becomen wert, als Liefd' es 'tFondament
Door een vernoeght ghemoet, 'twelck siet op Gods begeeren.
Liefd' es 't Fondament. Trou baert Vrientschap |
|