Battaefsche vrienden-spieghel

Sonnet.

GEen dinck bepeerelt meer, in vvyde vverelts ront,
Dan deught: de deught teelt trou, de trou met deught vereenicht.
De gulde Croon beheerscht, de mensch van schant-vleck reenicht
Des yd'le schepsels clap, soms schepsels heyl vermondt,

Tot ziel-hayls achterdeel, maer trou de nutste vondt.
Als Dichter deses wercx, voorbeelt met naecte claerheyt,
Hoe nood de trou verclaert, eens, die Bemint de VVaerheyt:
Geijvert door de deught, tot trou, in hooploosz stondt.

Weert dit Feronia, in heughnis Tempel hechte,
Tot terghe Pijlades, hy vvaerdtste vrundt berechte,
V rymer, Mijrtis Crans, ghy cloeck in spieghel stelt.

Den mensch, de trouwicheyt, dees Italiaenschens Heere:
Laselvae ziel tot schut, deugd-rijcke trou tot Eere:
Vaeck vrous onnut geraes, Ziel-dragher neder velt.

P.V.Z. Sondich is den mensch.