De wegen

[p. 54]

Pastor bonus

In stad en woon de menschen woord om woord
Vergetelheid en feest te wekken pogen,
Tot schijn-geluk hel tintelt. Maar 't vergloort
En dooft, waar Gij nabijtreedt. De eigen logen
Doet hen verschuwen, als hun harte hoort
Den hartslag van Uw leven. Bang verstoord
Breekt Leugen's feest, en smart gebogen
Volgt Liefde Uw voetstap naar der vreugden poort,
Die Uwe sleutels slechts ontsluiten mogen.

Ach, hoor ons niet en dat Uw oog niet weet
Wie hier met U aan de eene Poorte knielen
Der menschen feesten leugenschuw ontvluchtend.
Rein in Uw reinheid, lijdend in uw leed,
Stil waar de klaarten van Uw stilte vielen,
Wachten wij 't stervensuur als 's Levens uchtend.