De wegen

[p. 53]

Tentatio

Roep niet zoo luide, Lente! Ach laat mij!
Schuw is dit hart voor uw stem die doet droomen:
Drijf met de bloesems uw spel, met de boomen,
Ga aan mijn tente, o Lente, voorbij.

Klop niet zoo dringend, Lente, en toef niet.
'k Gaarde te-winter, met wankele schreden,
Beedlende zwerver, wat schamelen vrede.
Droefenis' winst toch is Lente 's behoef niet.

Hoor ik uw vedel? Lente - heb meelij!
Nu ik, o Lente, uw vedel hoor zingen,
Zingt ook mijn hart, wijl deez' handen zich wringen,
Ril ik van pijn, en kom toch u nabij.

Eens nog mij geven, o Lente, in uw macht?
'k Sta op mijn drempel en schouw langs uw paden.
Eens nog door geuren en bloesems gaan waden?
Weer door dat licht - naar nog duisterder nacht?