De wegen

[p. 38]

Avond-uur

Gelaten staan de popels daar
Van schemering omdreven,
En houden stil de toppen daar
In 't zwijmend blauw geheven.

Zoo zwijgend daar de popels staan
In 't late licht te luistren,
De stammen ombewogen staan,
De loovers niet meer fluistren.

De stammen zacht verzwinden gaan
In witten nevelwadem,
En door de loovers zuchten gaan
Van bleeken avond-adem.

Ik zie de popels schuchter nu
En bevende bewogen.
Van verre droomenlanden schuw
De nacht komt aangevlogen.