De wegen

[p. 33]

Ardennen-kerk

Uit 't lentegroene dal de middagstraat
Stijgt tusschen hagen en beruigde wanden
Tot waar zij zonneschemer zacht ontlaat
In lichte ruimte. - 't Eenzaam plein omranden
Blauwe verten. Huizen schouwen. Er gaat
Adem van geuren: Uit nog hooger landen
Brengen boschpaden Mei-geheim. Goud staat
Om boom en woon zons bloei en licht te branden.

Omglansd van ruimten, in haar ruste sterk,
Waakt op het hooge plein der bergen kerk,
Het open hart van 't wijkend wijd alom,
Gods tabernakel in 't heelal, Zijn dom.
Na 't zwerven door de wisslende verschieten
Te bidden hier is eeuwigheid genieten.