De wegen

[p. 20]

Lenteliedje

Verblijen zij! de lente leeft,
Wijd is het licht ontloken.
De lentehof veel stemmen heeft,
De vogels weten sproken.
De rozelaar weer loovers weeft
Van rozebloed en zijde,
Van zijde en zon en 't roode Bloed
Van Onzes Heeren lijden.
Dat Hij de wortels drinken doet
Uit 't diepe hart der aarde,
Dat Hij het hout doorvloeien doet.
De rozelaar vergaarde
Het roode Bloed, den Levensgloed
In rozeknoppen roode,
En roode loovers. Ranken schoon
Ontbloeien zullen, bloode...
Dan komt weer uit de dorenkroon
Het rozebloed gevloden, -
De rozenbloei, de levensbloei.

[p. 21]

 

Een geur van rozeroken,

 

Een geur van zomerdroomen woei.

 

De vogels weven sproken. -

 

Verblijen zij! het leven leeft,

 

Wijd is het licht ontloken.

 

Mijn merel weer haar stemme heeft,

 

Mijn merel op den rozetak

 

De sprake van mijn harte sprak!