In den vreemde

[p. 1]

I.

Il est tant de senti dans la nature dont l'homme qui reste sédentaire ne se doute pas; tant d'effets que la plus riche imagination ne aaurait se créer, que l'esprit le plus éminent ne peut apprécier, s'il ne les a pas contemplés de ses yeux. Je ne te fatiguerai pas de ces tableaux, rien ne refroidit la nature comme la plume. Par exemple, on ne peut tourner la tete aans qu'un coup de vont ou un rayon de soleil n'ait donné au paysage, aux montagnes, un aspect différent, aans que les incalculables reflets du jour, surtout lorsque le ciel est chargé de nuages, ne leur aient donné une autre apparence. C'est le tableau changeant de Lamartine qui se déroule. Mais comment le dire? Voir par le coeur, il n'y a que eela.
Correspondance intime.

[p. 3]

Inleiding.

15 Junij.

Neen! het is zonde langer te blijven. De vruchtboomen staan in vollen bloei; de sering, de sneeuwbal, de gouden regen verheugen het hart; de heesters zitten vol nachtegalen; de lentelucht waait balsems door het lover. Naar buiten! De indrukken van elken dag ontvlugt, de vunsige stad ontweken, het gewone leven afgeschud! Naar buiten en op reis! Gelukkige reiziger! overal eene schoonere natuur, een drooger dampkring, een blaauwer uitspansel, eene warmere zon dan hier! Nog eens, op reis! God heeft de natuur aanbiddelijk en heerlijk zijnen schepselen geschonken; hij heeft de hooge bergen met majesteit bekleed en met geheimzinnige siddering omgeven; hij heeft de stroomen eene stem toebedeeld van zoet geluid en de meeren een gewaad aangetrokken van liefelijkheid; hij heeft hen gegeven aan de bollen des hemels, tot spiegels van hun glans, en wij zouden onverschillig of afkeerig den rug toewenden, zeggende: wij willen niet! als de stugge luijaard, of: waarom zouden

[p. 4]

wij? als de ongevoelige dwaas. Het eerste is vermetel en goddeloos, het laatste 't kenmerk van den zelfbewusten stumpert. Maar met de ongelukkigen die niet kunnen, die begeeren en niet voldaan worden, treur ik gaarne. Waarom zouden wij? Om uw geest op te beuren en te verlevendigen, uw ligchaam te versterken en te harden; om andere gewaarwordingen op te doen, ongevoelde aandoeningen te ontvangen; om door den aanblik der natuur edeler, hooger, zuiverder gestemd te worden; om gezondheid, levenskracht, liefde tot den Schepper aller dingen in te drinken, en Zijn goedertieren doel te bereiken, toen hij deze goddelijke schilderij ophing tot genot van 's menschen oog en 's menschen geest.

Ik weet niet hoedanig de tafereelen zijn die mij ginder wachten; ik ken ze alleen uit den mond van die ze aanschouwen mogten, wier trillende stem bij het verhaal de verrukking die hen nog bezielde verraadde, en uit de bladen van die hunne indrukken omkleed hebben met de kostelijke betoovering des stijls. Maar nog twijfel ik. Ik wil zelf gaan, zelf zien: niet iedereen ontvangt denzelfden schok, dezelfde aandoening. Ik wil mij prijs geven aan de natuur, blootstellen aan hare heilzame krachten en haar toeroepen: - hier ben ik, open mijn hart, verhef mijn gevoel, maak mij beter en wijzer!