Verzen

[p. 261]

CLXXVI.

O Gij, verkrachter van veel vrouwen-zielen,

Die gij, Ellendling, wildet, wellicht kondt

Verknoeien, daar gij met uw vuilen mond

Besabb'len kondt der vrouwen willend knielen

Voor 't waarlijk man-zijn, vrouwen, die wel wielen

Kunnen om 't man-zijn, zoo niet die man zond

Zijn vorstelijken wil, in 't dartel krielen

Dier vrouwen, draaiende ijdellijk in 't rond,

Omdat, bijna, geen vrouw de macht heeft te uiten
Haar innerlijkste Zelf dien mannen bruut,
Bruut, wijl haar al-allerdiepst Zelf valt buiten

't Begrip der mannen, schijnbaar absoluut,
Want slechts echt Voelen, ondefinieerbaar,
Heerscht op dees Weerld, door menschjes onbeheerbaar.