Verzen

[p. 250]

CLXV.

O Pieter Lodewijk, gij vriendlijk gastje,

Die ook wel kunt zijn gastheer zeer waardeerlijk

Met kippetjes na ossevleesch, flink teêrlijk,

En kreeften-sla, die had alleen..... een bastje

Ik zeg niet hard, maar toch benauwend deerlijk

Mijn menschelijke maag, dat 't was als was 't je

Er om te doen geweest, ofschoon 't niet past' je,

Mijn Ik te brengen in een toestand zeerlijk

Van zijn diepst zelf te moeten geven buiten

Zich-zelf (wat ik hier zeg, is gansch lichaamlijk,

Maar menschen zullen zeggen: wees betaamlijk)

O Pieter Lodewijk, ik zeg u: sluiten

We een trouwen bond tege' alles, wat aantasten

Wil uw diepst Zijn, en mijn aanstaande lasten.