Verzen

[p. 244]

CLIX.

O Menschjes klein, 'k wou zoo graag bij u zijn,

U krieblen, hand-schoen aan, aan viez' voet-teentjes

Van uw vuil zelf, dat zelfs niet kunt uw scheentjes

Wassche' in 't frissche morgen-water, - o gij,

Licht van den vloer eens op uw zware beentjes

En laat mij vroolijk eens zoo Hollandsch-vrij

En blij eens met u rond-dansen. Neen, gij

Leef' liever zelven allen op uw eentjes,

Dan dat gij doorgaat met elkaar te knoeien

Over wat dingetjes, die gij bedachtet,

Die 't in-u-zelf-elkander-te-verfoeien,

Maar te flikflooien, dacht het Mensch-op-Aard zijn,

Gij, die u beurtlings tege' elkaar op wacht zet,
Wàt, dunkt u, zou zóó'n leventje wel waard zijn?