Verzen

[p. 232]

CXLVII.

Op-donderend Orakel uit het schijnbaar

Neer-zinkend Nederland, dat gaat al wagglend

Heen naar Zijn-Zelfs Verderf, als gans, die gagglend

Tript op de vuur-plaat gruwelijk, een schijn maar

Van wat eens was, maar worden zal weer, deinbaar

Als Holland, ons Land is door 't steeds verfijnbaar

Diepst Zelf zijns-zelfs, als maar niet schandlijk sjachlend

Een elk dacht, dat eens anders goed het zijn' waar.

O gij, die wilt Jong-Hollands grootste man zijn,

Wilt en ook kunt, door 't driestelijk zich stellen

Tege' elke slechtheid van het wereldsch wan-zijn,

Dat eigen-machtiglijk elk de' aêr wil stellen

Op een klein terpje, door hem-zelf vertrapbaar.

Maar, gij, groot man, geef gij den sterksten trap maar. -