Verzen

[p. 208]

CXXIV.

Quasi-geleerde, maar in waarheid leerend
Nooit iets van u, noch van der wereld schoon-zijn,
Gij die een klein, dom menschje zijt, ofschoon zijn
Aller-best Zijn begrijpen kon vereerend

De Al-macht van God, die in dees weerld ten toon Zijn
Heerlijkheid breidt, - waarvoor een elk verneerend
Zijn eigen-zelf, moest willig willen zoon zijn,
Die op zijn knieën vallend met verteerend

Vuur in zijn binnen-binnenst, moest erkennend
Nederig zijn, moest weten, dat hij schennend
In woord en daad is 't Allerhoogste - Gij, verdoemlijk

Klein slechtaardje, dom doktertje, onbenoemlijk,
Dat, zoo ik hope met mijn beste wenschen,
Eens zal behooren tot de goede menschen.