Verzen

[p. 207]

CXXIII.

Zwak-burgerlijk en laf-lief levend Bussum,

Dat zijt een speel-vertrek voor slechte kinderen,

Daarheen verwezen, wijl zij dan niet hinderen

Konden de echt-groote menschen. Zeg eens, lust je 'em,

Dees donderende vuist? Doe maar of j' kust hem

Met uw schijn-heilige gezicht, verslinderen

Van al wat echt in menschborst is. Kom, sust je 'em,

Uw toorn maar, kleinen toorn, die niets dan hinderen

Kan aan uw eigen sufferige leventje

Van zoetlijk-bedrijf'ge daagjes en slaperig

Door-gezeurde avondjes, waar elk met gaperig

Gebaar iets tracht te zeggen van zijn streventje,

Dat niets was als een spelletje, o klein volkje,

Dat ras verdwijnen zal als een ijl wolkje.