Verzen

[p. 194]

CX.

Zij zouden knarsetanden, als ze nog

Konden knarstanden, menschjes, die als bevers

Zitte' in hun kleine holletjes, die toch

Niets zijn als een klein maakseltje van levers,

Niet van waarachtig levenden, die och,

Ook wel zijn moeten zwakke ellendge bevers,

Maar voor 't g'heimzinnig leven, Godzelf. Doch

Gij zijt als zwakke en arbeidzame wevers,

Neen, wevertjes, die in uw moeizaam trachten
Naar grootheids roem van uw verdoemlijke ikjes
Verspilt, wat gij nog hebben mocht aan krachten
Van waarlijk mensch-zijn, doch die slechts met prikjes
En likjes haspelen in haatlijk Beurs-doen,
Dat, wat echt' menschen met veel min gezeurs doen.