Verzen

[p. 191]

CVIII.

O, die domme schoenen
Staan den grond te zoenen,
Niet als Gorter kinderlijk,
Of van Eeden hinderlijk,
Maar toch steeds maar doen ze
Of ze zoenen. Boen ze
Van dees wereld, al dit grut,
In dat ras zit niets geen fut.
Laat ze maar alarmen,
Smeeken om erbarmen,
Als ze 't maar konden, maar ze kunnen
Minder dan de Afghaanste Hunnen.
Alles wat dit ras verdient,
Is dat het als kellner dient,
Kellners zijn ten minste menschen,
Die iets gewoon-menschlijks wenschen,
Maar dit gansch ras al te gaar

[p. 192]

 

Ligt als bacteriën in elkaar,

 

Zwaar van al hun sombre zijn en

 

Pogen om iets goeds te schijnen,

 

Maar zij zijn nooit iets geweest

 

Dan bacteriën, daarom feest,

 

Feest, gij vrienden en laat nooit uit

 

Iets wat zoo al 't goede rooit uit.