Verzen

[p. 190]

CVII.

O Menschen, vreest niet koningen of goden,

Maar vreest u-zelf, die gaat het Bodemlooze

Voorbij, schijn-statig, zonder blikke' of blozen,

Omdat gij dwaaslijk waant, dat al wat boden

U Hoogre Machten, niets zou zijn dan 't kozen

Licht-ijdlijk uws klein Zijns, omdat gij dooden

Zijt, niet naar 't vleesch, maar naar den geest, die nooden

Nooit heeft bij u, volk, vreemdlijk geesteloozen.

God slechts, die Is, is de Eenige, die kan

Van 't Goede, en 't Kwade, opdat het zich vereenig

Tot één groot daavrend-henenrollend dringen,

Make' één groot Rijk onwankelbaarlijk-eenig.
Dies laat elk onzer opstaan als een man,
Ook wie zich uit-spreekt in groot-heerlijk zingen.