Verzen

[p. 179]

XCVI.

Als bliksem-wolken gaan wij naast elkaar,

De slagen vallen wederzijds als draken,

Die dondrend brullen zonder ooit te raken,

Wijl zij niet wilden, schoon zij ook malkâer

Dood-slaan vermochten. Als een statig paar

Vecht-koningen gaan wij, die 't Leven braken

Tot puin en mortel, en dan kalm en zwaar

Elkander vriendelijk de hand toe-staken.

Ons Volk zal zijn een glorievolle schoonheid,

Staande onder al de volkeren als Eenig,

Die, dans-krioelend op dit wieblend aard-rond,

Zichzelf te-pletter-gooien in gewoonheid

Van duf begeeren naar wat gansch alleenig

Rust in de Hand van Hem, die me op dees aard zond