Verzen

[p. 52]

XLVIII.

Ik had een ijs-koud Visioen van Leugen,

Dat om mij warrelde, één verfoeibren dag,

Dat leefde in 't rond en uit harde oogen zag,

En deed alsof het danste, in kwaad verheugen;

Bloed dronk het, bloed, in on-door-scheidbre teugen, -

Bloed lag op wang en haar, en bloed ook zag

Ik stollen op mij-zelf, in schel geklag....:

O, Doemwaard Beeld van menschen die niet deugen!

O, Mensch, die liegt met oog, met mond, met hand,

Stók-stijf in 't weef-werk van uw slechtheid staande, -

On-mensch, die loerend loenscht naar iedren kant,

Kil-liegend door uw rijkste leven gaande, -

Leugen, zich 't leelijk merk van eigen schand

In 't doffe en glorielooze voorhoofd slaande!