Verzen

[p. 51]

XLVII.

O, Visioen van ópperste Adoratie,

Ziénd op U-zélf in dúrende bid-stónde,

Zit Ge op uw troon, gebouwd van gruwbre zonde:

Tranen en ménsch-bloed, - in vervloekbre staatsie.

Maar 'k ben u ná, 'n bloed-drónkene Temptatie...

Ik sla u stáag in de ondoorgróndbre Wonde

Met daad op daad van haat, zoo kwaad 'k maar konde:

Ik zal u stúk-slaan tot een spot der nátie.

Mijn zang woû wolk-zwaar zijn van donker haten,

Mijn klánken wilden háten, en zoo dóen ze. -

Maar, ach, wat báat, dat ik dien Béest-god knéus?

Hij zit, juwéel-stijf, róerloos, wijl zijn néus

Gierig den damp opsnuift, door wijde gaten,

En de ópgespalkter óogen hélscher loénschen.