Julia (onder ps. Guido)

XIV.
Klachte.

O zeg niet, dat voor mij de myrte groeit,

Die jonge minnaars in hun lokken weven -

Maar de asphodel, die op de weide bloeit,

Waar droeve schimmen heen en wederzweven.

[p. 23]

 

Mij voegt de teêre oranjebloesem niet,

 

Noch roode roos, noch lauwer om de slapen,

 

Maar rosmarijn, en alles wat men ziet

 

In donker bloeien, waar de dooden slapen.

 

 

 

Of àl Sicielje's bloemen om mij staan,

 

Ik mag er geene van voor mij verwerven -

 

Ik zie ze geuren, welken, en vergaan,

 

En zou zoo gaarne met de laatste sterven...