Julia (onder ps. Guido)

VI.
Stille ure.

Toen stonden we aan den oever,
De stroom bewoog zoo zacht,

[p. 9]

 

Als bruiloftslampen straalden

 

De starren in den nacht.

 

 

 

't Was of de bloemen zongen,

 

En geurden, duizendvoud,

 

Omdat zij mij heur liefde,

 

Heur liefde had vertrouwd.

 

 

 

De schaduw van de boomen

 

Viel op ons beiden neer,

 

Maar toen wij verder gingen,

 

Sprak zij geen sylbe meer...