Honderd verzen en Okeanos

[p. 102]

XCIII

God denkt niet, weet niet, ziet niet. Zelf-gepijnd,
Wil Hij en werkt gestadig, om te koelen
Het gloeiende versmachten, dat blijft woelen
Diep-in Hem naar een daad, die overschijnt,

In grootheid, al wat is: vast-klaar omlijnd
Wil Zijn Bewustheid worden. Zijn diepst doelen
Is om niet langer slechts Zichzelf te vóelen,
Is om Zichzelf te zien, op 't heerlijk eind.

God breidt zich eindloos, als de aleerste Dader
Achter al ziele', en als 'k mij vroomlijk buk
Neder voor U, mijn hemelsch, aardsch Geluk,
Kom ik dus de' Oorsprong alles levens nader
En 't eeuwge Raadsel, waar 'k weer in verdwijn,
Als 's levens spel ten einde is, met zijn Schijn.