Honderd verzen en Okeanos

[p. 98]

LXXXIX.

Ik heb geleefd, een eeuw-of-wat geleden,

Vóórdat men gas-lantaarns of tram-way's had

In een oer-oude, stille Duitsche stad,

Waar steeds al menschen vroom-bedaardjes treden,

Zooals hun vadren, en dier vadren, deden,

'Of elk mensch, langzaam, met de voeten, mat

't Eng, tusschen kleur'ge huizen draaiend, pad,

Dat soms zich tot een pleintje gaat verbreeden...

Daar leefde ik onder de andren, stil... ach! ik,

Die mijn diepst Zelf toen was, die fijn doorvoelde

't Handschrift met teêr-getrokken miniatuur,

En vaak ook zond ik een getroosten blik

Naar wat, daar ver, op hooger streken doelde:

Der kathedraal trotsch-bogige structuur...