Honderd verzen en Okeanos

[p. 97]

LXXXVIII

Als een devote bidder, die, met beven,

Houdt, op de vlak-gespreide rechterhand,

Zijn hart, dat diep-in gloênd van passie brandt,

Als offer van zichzelf, omhoog-geheven

Naar godlijke Verschijning, die hij zweven

Ziet in de verte, omgeven door een rand

Van glorieënde cherubs, naar ál kant

Bazuinend, wijl ze omhoog ten hemel streven...

Zoo lig ook ik, Lief! knielend voor Uw beeld,

Dat mij geen mensch meer lijkt, maar een Genade,

Mij door een verre Heils-macht toebedeeld...

En, zooals eens mijn kinder-lippen baden

Tot de' Onbekende, die in 't mensch-brein speelt,

Bid 'k thans tot U, die kunt mijn ziel verzaden.