Honderd verzen en Okeanos

[p. 95]

LXXXVI.

Wat lees 'k toch in Uw oogen, als ik, kijkend

Diep-in, een zweemsel daar vervlotten zie?

Ik wil begrijpen, maar, geleidlijk wijkend,

Verdoft het dan, als ijdle fantasie...

Toch wil ik, tòch... Ik strek mijn ziel, sterk-reikend

Uit de oogen strak, met magische energie...

'k Zie 't weer, een klank in kleur, heel vèr gelijkend

Geweten maar vergeten melodie...!

O, Lief! ik voel 't: 't is onze samenstemming

Van vroeger, in een vroeger-eeuwsch bestaan...

Toen wij reeds lagen in een vaste omklemming,

Elkaêr, als thans weer, strenglijk toegedaan...

Wij waren saam reeds in het grijs Verleden,
Blij-één van Wezen toen, gelijk ook Heden!