Honderd verzen en Okeanos(1909)–Willem Kloos– Auteursrecht onbekend Vorige Volgende [pagina 78] [p. 78] LXXI O, raak 't niet aan: o, 't eindloos-fijne en teêre, Dat ligt als wonder van gevoeligheid In dit broos bloempje, dat haar blaadjes breidt En naar het zonlicht haar gelaat wil keeren...! Wil zacht en liefdrijk voor haar zijn, een veêren Donsje, dat wuivend lange haar wangen glijdt... Zet haar in t licht, opdat de zuiverheid Van haar blank ziele-zijn zich nimmer dere Aan donkren wind des levens, die daar jaagt...! Hoor! hoe zij lachen kan: haar lachen draagt Het zoetst beloven voor de toekomst mede Van zacht geluk en innerlijken vrede... O! ieder mijner wenschen zij een bede Om schoon geluk voor háár, die lachend vraagt...! Vorige Volgende