Gedichten

[p. 44]

Oden en liederen.

[p. 45]

Aan Mej. Francina Baane.

Ja, Phyllis! – Phyllis! roozen, die de Aarde voedt,
Zijn weing duurzaam; kort, als de dageraad!

Zij oop'nen haren schoonen boezem

Slechts, om den giftigen kelk te drinken.

Was niet uw Vriend – zijn Geest voor het Vaderland,
Voor u zijn liefde – schoon, als de Lentebloem,

Die, voor den reeds verjongden Sterv'ling,

Levenverwekkende geuren heenspreidt? −

[p. 46]

 

Wen eerlang weêr de Lente de velden siert,

 

Beschouw dan, om u, de ak'lige Donderwolk;

 

Hoe ze, op den allerschoonsten morgen,

 

Duizende lagchende bloemen neêrvelt! −

 

 

 

O! Schrei dan, Phillis! Ja! dat een traanenvloed

 

Zich vrij in 't offer, ach! van uw ziel vermeng'!

 

De Godheid kent voor u die waarde;

 

Zou Hij geen traanen der wemoed zeeg'nen?

 

 

 

Maar, éénmaal rijst hij schooner, de Dageraad!

 

Dan bloeijen roozen, duurzaam, als de Eeuwigheid!

 

Daar zal geen donder u verschrikken;

 

Hagel geen bloemen der Lente neêrslaan!

A.