Het leven, gevoelens en zonderlinge reize van den landjonker Govert Hendrik Godefroi van Blankenheim tot den Stronk (2 delen)

[p. 111]

Twee-en-twintigste hoofdstuk. De leeuw.

Na het gesprek over den oorsprong der wapens, kwam de Baron nooit meer uit zijne tuinen of boschen, of hij zag altoos met oplettenheid naar de twee leeuwen, welke boven de poort van zijn Kasteel het voorouderlijk wapen in hunne pooten vasthielden: honderde maalen zie ik leeuwen van steen, zeide hij dan telkens bij zich zelven, en nooit heeft mijn oog nog eenen leevendigen leeuw aanschouwd: welk een vermaak moet het zijn, den koning aller dieren met eigen oogen te bewonderen! - en zulk een dierbaar schepsel besluit het volkrijk Amsterdam in zich; mijn zwager, wiens woorden zoo onfeilbaar zijn als eeden, heeft het mij in eigen persoon verzekerd, hij zag hem zelfs meer dan eens in die beroemde waereldstad.

Dagelijks ging de Baron bij den koetsier in de stal, om met hem over leeuwen te spreeken: deze was nog al een bereisd persoon, die twee Steden in het morsig Westphalen, en eenige Dorpen in Gelderland en Overijssel had gezien.

Na dat deze gesprekken eenigen tijd achter den anderen hadden geduurd, vroeg hij hem op eens catagoriesch af, of hij wel ooit een leeuw had gezien?

[p. 112]

de koetsier.

Nooit, Hoog - edel gebooren Heer! wel een vos, een egelantier, en een aap; doch ik wilde 'er de halve waereld wel om doorreizen om hem eens te zien.

de baron.

Dit is niet eens nodig: in Amsterdam is 'er een zo groot als een Os.

de koetsier.

Had ik de schatten van zijn Hoog - edel gebooren, ik zat binnen drie dagen reeds in Amsterdam, ik zou niet rusten voor dat ik dat wonder der waereld had ontmoet.

de baron.

Is het dan zoo kostbaar derwaarts te reizen?

de koetsier.

Zonder twijffel wanneer men in statie reist, de logementen zijn 'er niet zoo goedkoop als hier op de Dorpen, een gulden heeft daar de waarde van een schelling alhier, elk woord dat men met een hospes spreekt, koomt op eenige stuivers te staan.

de baron.

Dat doet mij hartelijk leed - doch ik moet het eens overleggen, zoo ik kan besluiten te gaan reizen, zult gij mij in uwe beste livrij vergezellen.

De Baron kwam diep in gedachten in de zaal, daar de vrouwen hem aan den maaltijd verwachtten, hij kon niet veel eeten, alle de woorden die hij sprak, waren of op reizen, of op Amsterdam,

[p. 113]

of leeuwen toepasselijk - niemand begreep wat dit beduidde. Op het desert zou hij zijn voorneemen geöpenbaard hebben, zoo de jager niet was binnen gestoven, om te verwittigen dat hij voor het eerst in dit saisoen een troep houtsneppen had zien vliegen. - Dit woord verdreef als een blixemstraal alle de leeuwen dezer waereld uit zijne gedachten; hij vloog op, nam een geweer met een dubbelen loop, en keerde niet dan in den laaten avond moede en afgemat naar zijn Kasteel te rug.

Naauwlijks was hij vertrokken, of emma vroeg al lagchende, wat wil uw man toch, lieve Mevrouw! hij spreekt van niets anders dan van leeuwen, begint het hem te verveelen het weerloos vee te vervolgen, wil hij nu in een ander waereld deel tegen het verscheurend gedierte gaan vechten?

de barones.

Het kan in de daad wel zijn - ik heb het ook opgemerkt, dit is ten minsten zeker dat hij wil gaan reizen om leeuwen te zien; maar wat doet 'er Amsterdam bij?

emma.

Zonder twijffel zal hij daar scheep gaan.

Terwijl men hier over sprak, en spottede, kwam de koetsier onder het een of ander voorwendsel binnen, het verlangen en de vrees stonden op zijn gelaat afgemaald: gij ziet 'er anders uit, bartel, zeide de Barones, als naar gewoonte? wat is u wedervaaren?

[p. 114]

de koetsier.

Weet Mevrouw dan nog niets van het voorneemen van haar Gemaal, dat hij wil gaan reizen, en mij met zich mede neemen?

de barones.

En waar heen? naar welk een gedeelteder waereld?

de koetser.

Naar Holland, wij zullen ons voornamentlijk te Amsterdam op houden - ik hoop toch niet, dat Mevrouw het zal afraaden, dat de Hoogedel gebooren Heer ook eens de waereld ziet, even als alle de Grooten der aarde?

de barones.

Geensins, bartel! daar kunt gij staat op maaken, laat echter intusschen niet blijken, dat gij 'er mij iets van gezegd hebt.

Zoo dra de koetsier vertrokken was, verheugden de vriendinnen zich niet weinig, dat zij voor eenige weeken het zoo aangenaam gezelschap van den Baron zouden moeten missen.