Van lieverlede

[p. 87]

X

Druilerig overzag Coby de lege glazen en flessen, aangekoekte aluminiumbakjes en vuile asbakken op de salontafel. Ze voelde zich opgewekt en energiek maar niet om op te ruimen. Morgen maar, besloot ze, ze zou iets uit haar handen laten vallen. Nu te dansen en te drinken. De fles sherry was leeg, de laatste druppel viel van de hals. Het was bij tweeën. Half acht op, dacht ze, Loesje moest naar school. Eerst een boterham met jam en ‘nee lieverd’ geen korstjes eraan. En dan naar mevrouw Tirion die weer wat kwijt was en iedereen in haar omgeving ervan verdacht. Ze zat een moment als peen en stond toen op, de voeten naar buitend zettend om haar evenwicht te bewaren. Met opwindende muziek in haar hoofd heupwiegde ze naar de slaapkamer en voor de spiegel aan de binnenzijde van de kastdeur kleedde ze zich uit. Rumba, samba, een neger als slagwerker, chachacha. Ze deinde en kronkelde, de laarzen nog aan, de zwarte panties op de heup gerold. Ruby Coby, ze kon het nog best. Ze kleedde zich verder uit. Had ze weer last van vloed? Pingpong-effect, had de dokter gezegd. Dannie vertikte het zijn lul in een kopje te hangen.

Walsen, zoals in de film, draaien en draaien. Ze strekte haar benen. Zo was haar buik veel minder slap en op haar

[p. 88]

rug gelegen was hij zelfs glad en strak als van een jong meisje. Coby, het slangemens; Ruby Coby; Coby goes dutch, met Volendammer mutsje op en in een wijde maar diep uitgesneden, zwarte jurk, van hoempapa naar opdwepender muziek, onderrokken en jurk uit, glitters om haar navel en op het driehoekje aan een koordje tussen haar benen. De benen op, links, rechts, achteruitlopen, af, licht uit. O ja, ze kon het nog. Ze moest haar oude werkgever eens opzoeken, nam ze zich voor. En alle keren eerder dat ze dat besloten had vergetend, draaide ze zich op haar zij.

Draaien, walsen weer, als de vrouw in de lichte baljurk. Maar toen ze haar zware oogleden opsloeg, bedacht ze dat ze liever Raquel Welch was en niet zo'n tut hola.