Koning Bali en de macht van Divali

[p. 21]

De grote god Vishnu

De volgende morgen stroomden de mensen naar het paleis. Van heinde en verre kwamen ze om de wonderlijke dwerg te zien. De mensen begrepen dat er iets bijzonders zou gebeuren.

Eindelijk was het zover: Vamana was in aantocht. De mensen verdrongen elkaar om een glimp van de dwerg op te vangen. Vamana moest zich door de menigte wringen om het paleis van koning Bali te bereiken. Toen Vamana bij de koning aangekomen was, zei hij:

‘Uwe Hoogheid, U heeft mij gisteren beloofd dat ik net zoveel land mocht hebben, als ik met drie stappen bedekken kon. Is dat nog steeds zo?’

‘Hmpf. Ja’, gromde koning Bali.

‘Wilt U dan alstublieft de mensen die hier gekomen zijn, wegsturen? Zo ver als maar kan?’

‘Waarom?’ vroeg de koning.

[p. 22]

‘Omdat ze anders door mijn stappen verpletterd zullen worden’, zei Vamana.

‘Hahaha!’ Koning Bali hield zijn buik vast van het lachen. ‘Dit is de beste mop die ik in tijden gehoord heb! Jij bent bang dat je de mensen zal verpletteren? Hahaha! Als je niet zo grappig was, zou ik je laten onthoofden voor je brutaliteit! Ha!’

‘Wilt U alstublieft de mensen wegsturen?’ vroeg Vamana weer.

‘Goed...’ zei koning Bali toen hij van het lachen bijgekomen was, ‘... maar volgens mij ben je niet alleen een dwerg, maar ook nog een grote clown. En misschien niet eens zo'n slimme ook! Eigenlijk zou ik je dus moeten laten onthoofden. Maar goed! Ik zal het bevel geven om de mensen weg te sturen.’

Koning Bali gaf zijn soldaten het bevel om de mensen weg te sturen, zo ver als maar mogelijk was. Al gauw was de paleistuin leeg en niet veel later de hele stad. Er waren nergens meer mensen te zien.

‘Nu heb je je zin’, zei koning Bali. ‘Doe nu maar je eerste stap.’

‘Zoals U wenst, Hoogheid’, zei Vamana de dwerg

[p. 23]

[p. 24]

glimlachend.

Toen werd hij groter. Vamana werd groter en groter, groter dan wel honderd reuzen bij elkaar! En terwijl hij groter werd, veranderde hij. Zijn gescheurde bedelaarsmantel werd een prachtig gewaad vol edelstenen. Hij had een gouden kroon met diamanten hangers en aan zijn zijde hing een gouden zwaard. Alles schitterde en fonkelde zodat het pijn deed als je ernaar keek.

Koning Bali hield verschrikt een hand voor zijn ogen en viel bibberend op zijn knieën. Dit was niet Vamana de Dwerg, maar de grote god Vishnu zèlf! Toen deed Vishnu een grote stap en bedekte de hele aarde.

‘Dit is van mij’, zei Vishnu en de aarde trilde toen zijn zware stem klonk.

Koning Bali keek wild om zich heen en vluchtte naar de hemel.

Vishnu deed een tweede stap en bedekte de hemel.

‘Dit is van mij’, zei Vishnu en een hevige storm stak op toen zijn stem klonk.

Koning Bali vluchtte naar de onderwereld.

‘Dáár hoor je thuis en nergens anders’, zei Vishnu.

[p. 25]

‘Voortaan zullen de mensen geen last meer van je hebben!’

Koning Bali was verstijfd van angst. Hij was nu alleen nog maar koning van de onderwereld. En wie moest hij hier nu laten onthoofden? In de onderwereld was iedereen al dood!

Oh, wat was het koud en donker!