Schrikkelvader
Mijn vader vond Sonja Barend te fel. Ze liet de gasten in haar talkshow nooit uitpraten. Maar toen hij ontdekte dat Barend ook op 29 februari was geboren, oordeelde hij plots een stuk milder. Jarig op dezelfde dag, dat schept een band. En al helemaal als je op een schrikkeldag het levenslicht hebt gezien. Had vader nog geleefd, dan zou hij vandaag 92 zijn geworden en zijn 23ste verjaardag hebben gevierd. Maar hij is al bijna dertig jaar dood.
Op zijn vijftiende verjaardag vroegen de kinderen hem of hij nu niet wat meer zakgeld wilde. Meestal bleef het bij een paar van dit soort flauwe grapjes. De schrikkeldag had ook zijn nuttige kanten. Omdat verjaardagen in de familie groots gevierd werden, konden mijn ouders drie van de vier keer beslissen of ze de tent vol wilden hebben zitten op 28 februari of op 1 maart.
Vader stierf aan darmkanker. Hij was gemeentesecretaris en werkte tot het laatst. Hoewel hij nauwelijks meer kon zitten van de pijn, wilde hij toch, zoals altijd, de vergadering van de gemeenteraad notuleren. Dus draaide hij de leuning van zijn stoel naar de tafel, knielde op het zitvlak en schreef steunend met zijn ellebogen op tafel. Zijn plichtsbesef won het van de uitzaaiingen.
Vanavond drink ik een glas op mijn vader. En misschien ook nog een op Sonja Barend.
Auteursrechtelijk beschermd