Eindje mee oplopen
Misschien omdat het landschap deze week toch al zo op een bidprentje lijkt, heb ik me wat meer verdiept in de levendige discussie die nu woedt over vrijwillig doodgaan. Iedereen van boven de zeventig moet het moment van sterven zelf kunnen kiezen, vindt de initiatiefgroep ‘Uit vrije wil’. En moet daar ook professionele hulp bij kunnen krijgen. Niet van een arts maar van een ‘gediplomeerde stervenshulpverlener’. Dat zou een verpleegkundige moeten zijn, gespecialiseerd in het laatste bedrijf, of een zielzorger die weet hoe de ziel vrij te maken. Zij dienen, zoals ‘Uit vrije wil’ het losjes formuleert, ‘een eindje mee op te lopen naar de dood’. Bedoeld wordt hier waarschijnlijk dat de verpleegkundige met zijn pillen en drankjes meeloopt tot op de hoek. Het hoekje om gaan moet je dan zelf.
De ideeën van de initiatiefgroep sluiten aan bij die van de jurist Drion. Die opperde bijna twintig jaar geleden ouderen een pil te geven die ze in kunnen nemen als het leven niet meer hoeft. Ik heb die pil van Drion altijd maar een akelig idee gevonden. Net of je een geladen pistool in huis hebt. Zoiets moet je willen. Misschien is het iets voor mensen met een heel sterke persoonlijkheid die nooit last hebben van een dipje en zichzelf heel goed kennen. Dus voor bijna niemand. In Nederland mag je alleen hulp krijgen bij het sterven als er sprake is van ondraaglijk en uitzichtloos lijden. Dat is een goede afspraak. En laat vooral een professionele arts een eindje mee oplopen.
Auteursrechtelijk beschermd