Bij de dood van Jo Jaegers
In Bocholtz is gisteren Jo Jaegers begraven. Waarschijnlijk was hij 's werelds enige politieverslaggever die uitsluitend cola dronk. ‘Maar alleen van de beste jaren’, spotte hij als zijn collega's zaten te nippen aan een glas wijn.
Jo was een klassieke politieverslaggever. Hij kende de dienders, de dienders kenden hem. Met de brigadier van dienst nam hij 's avonds het logboek van de dag door. Hij wist wat speelde. Grote onderzoeken, nog te gevoelig voor publicatie, volgde hij op kousenvoeten. Maar zodra de appel rijp was, zorgde Jo dat zijn krant hem als eerste had.
Jo is dood, zijn type verslaggever is al veel eerder gestorven. De media zijn veranderd, maar meer nog politie en justitie. Nooit eerder liepen er in de tempels van het gezag zoveel woordvoerders, voorlichters en buiksprekers rond als nu. Nooit eerder kreeg de pers zo weinig te horen. Wel veel mooie praatjes ja, maar weinig feiten.
Veiligheid is een product geworden. Een product dat ‘in de markt gezet’ en verkocht moet worden. Belangrijker dan criminaliteitsbestrijding is het uitdragen van het beeld van een veilige samenleving. Woninginbraken worden dus vaak niet meer doorgegeven, want dat geeft maar onrust en versterkt gevoelens van onveiligheid.
De politie Brabant-Zuid-Oost gaat nog een stap verder. Die meldt, net als de DDR vroeger, alleen haar successen. Pas als er een arrestatie is verricht, wordt over de zaak bericht. Oma is dus pas van haar handtas beroofd als de dader gepakt is. Niet eerder.
Auteursrechtelijk beschermd