Clara, de stralende
Clara, Klaartje. Mooie namen. Maar ze zijn al jaren helemaal uit. Jammer. Want Clara betekent de stralende, de lichtende. Clara en Klaartje staan ook voor helderheid, transparantie en glans, kortom voor al die eigenschappen en hoedanigheden waarvan een mens er niet genoeg kan hebben. Wie zijn dochter Clara noemt, wenst haar een lichtend levenspad. De kerk telt honderden heiligen. Daar zitten veel wazige lieden tussen die hun hoge status danken aan een toevals-wondertje. De verdiensten van de Heilige Clara zijn echter onomstreden. Vorige week bracht de Mastreechter Staar een worst als een torpedo naar de Clarissen, opdat de nonnen zouden bidden voor mooi weer bij de concerten van André Rieu. En zie, een uur voor het begin hield het zaterdagavond op met regenen en verscheen, o wonder, het strakke blauw van Clara's clubkleur boven het Vrijthof.
De Heilige Clara is overal. Zuivere jenever, jong of oud, is klaar. Toen ik als snotneus voor het eerst in het café kwam, hielden geoefende drinkers mij dit als levensles voor: ‘Spreek wat waar is, drink wat klaar is.’ Maar wat drank betreft, moet ik zeggen dat ik Klaartje nooit gevolgd ben.
In Nederland is het op zeker moment misgegaan met haar. Misschien met dat Duitse lied: Oh Donna Clara, Ich hab dich tanzen gesehen. Na het bezoek aan die danszaal is ze hier niet meer gesignaleerd.
Maar ach, ook al worden weinig kinderen naar haar genoemd, als ze daarboven haar werk maar blijft doen. Beter één Clara in de lucht dan tien op de grond.
Auteursrechtelijk beschermd