Volledige werken. Deel 13

Vlaamsche taal

Vlaamsche harten, Vlaamsche tongen!
Wij vereeren onze taal
Als een gifte van den hemel,
Als een heilge scheidingspaal
Tegen vreemde macht en zeden;
Als een onuitwischbaar merk,
Diep geprent in onze zielen,
In ons harten kloek en sterk!

Vlaamsche harten, Vlaamsche tongen!
Vlaamsche tongen, Vlaamsche zang!
't Is de kreet des echten Vlamings;
't Was der vaadren kreet zoo lang.
Heilig blijft ons taal en zeden;
En wie voor den vreemden kniel',
Heeft geen zuiver bloed in de aders,
Heeft geen echte Vlaamsche ziel.

Vlaamsche harten, Vlaamsche tongen!
Vlaamsch gevoel eischt Vlaamsche kunst,
En wij beedlen van geen vreemde
Valsch genot of lage gunst.

[p. 165]

 

Wij, wij spreken als ons vaadren.

 

Zonen van het Duitsche bloed

 

Kunnen nooit de taal verleeren,

 

Die hun zielen gloeien doet.

 

 

 

Vlaamsche harten, Vlaamsche zangen!

 

Vastgekleefd aan 't vaderland,

 

Blijven wij als mannen strijden

 

Voor ons taal, ons duurbaarst pand.

 

Wat geweld men ook wil plegen,

 

Hoe het vreemde ons ook bestrijd';

 

Nooit zal ons de moed ontzinken

 

In den vaderlanschen strijd!