Volledige werken. Deel 13

Aan haar.

Rijzig, tenger zijn uw leden,
Poeslig is uw fijne hand,
Alverslindend zijn uwe oogen
Door het vuur dat in hen brand;

Glad en frisch zijn uwe wangen,
Rank en tenger is uw voet,
Zwart als git zijn uwe lokken,
Toovrend is uw boezemgloed;

Frisch en rood zijn uwe lippen,
Als het rozig morgenrood;
Gij zijt schoon, o meisje, als Venus
Wen zij uit de baren sproot. -

Doch 't is niet het zicht dier schoonheid
Dat mijn ziel betooverd heeft,
't Is niet op het zien uws lichaams
Dat mijn minnend harte beeft.

Maar, wanneer uw tengre leden,
In uw zwiergen silfengang,
Zich betooverend bewegen,
Dan, dan klopt het hart mij bang.

[p. 77]

 

Maar, wanneer uw fijne vingren

 

Zachtjes rusten in mijn hand

 

En uw ziel straalt uit uwe oogen,

 

Dan, dan vliegt mijn ziel in brand.

 

 

 

Maar, wanneer uw frissche wangen

 

En uw rozenkleurge mond

 

Op mijn mond en wangen rusten,

 

Dan voel ik mijn ziel gewond.

 

 

 

Maar, wanneer uw zwarte lokken

 

Slingren om mijn brandend brein

 

En den gloed mijns hoofds verkoelen,

 

Dan voel ik mij zalig zijn.

 

 

 

Maar, wanneer uw maagdenboezem

 

Hijgend op mijn boezem drukt,

 

En ons zuchten zich versmelten,

 

Dan, dan voel ik mij verrukt!