Volledige werken. Deel 9

VIII.
Brief van Ary Stevens aan Kristina.

Mijne goede Stina,

In uwen laatsten brief hebt gij mij verboden u nog van liefde te spreken. Ik zal u, zooals altijd, gehoorzamen, en om u een bewijs te geven van de kalmte, waartoe ik reeds gevorderd ben, ga ik u van zeer droge dingen spreken: vraagpunten van geld, Kristina, welke zich bij alle menschelijke zaken voegen; meer zelfs, die aan het hoofd van alle menschelijke zaken staan.

Ik schrijf u uit Rome, de hoofdstad der katholieke wereld, die het misschien niet lang meer zal zijn; want de opstand is eindelijk uitgebroken en het volk heeft zijne ketens verbrijzeld. Gij kent mijne gevoelens. Twee driften slechts beheerschen mijne ziel; de eene is die, waarover ik u niet spreken mag en die ik moet trachten te verdooven; de andere is de zucht naar vrijheid, naar ontslaving der menigte, welke mij toch niet gedoemd schijnt om eeuwig en altijd het juk van dwang op de matte schouders te torschen. Moet ik de eerstgenoemde drift bedwingen, aan de tweede toch mag ik den vrijen toom geven,

[p. 191]

en ik doe het, Kristina: ik vecht voor de Italiaansche vrijheid en indien ik mijn bloed er moet voor vergieten, ik ben bereid. Ik heb niets meer op de wereld te verliezen; want gij zult mijner blijven gedenken en meer toch mag ik levend van u niet verhopen.

Ik zal voor uw oog geen tafereel van de omwenteling trachten op te hangen. Gij zoudt dien bedwelmenden gloed niet verstaan, welke in onze harten blakert en die ons Italië zal doen vrij maken, indien de overmacht des laffen vreemdelings het volk de kluisters niet terug zal komen aansmeden. Het Italiaansch volk vecht als leeuwen, Kristina, en weet bij de overwinning grootmoedig te wezen. - Doch genoeg daarover, ik koom tot de stoffelijke zaken, die, ik moet het u bekennen, een weinig, sedert mijn vertrek uit het vaderland, in den war zijn geraakt.

Een ontrouwe zaakwaarnemer, aan wien ik een gedeelte mijner fortuin in staatsbrieven had toevertrouwd, is naar Londen vertrokken en van daar naar Amerika, waar hij te mijnen koste als braaf en ordentelijk man zal gaan leven. Intusschen bevind ik mij zonder geld, en ik heb veel geld noodig. De Italiaansche republiek is arm en moet ondersteund worden. Aan welken behoeftige zou ik beter hulp kunnen leenen, wanneer ik er te meer niemand op de wereld kan door benadeelen.

Ik heb op uwe zusterlijke vriendschap gerekend, Kristina, om de ingesloten volmacht aan den notaris G. te overhandigen, wien ik reeds, sedert eenige dagen, eenen brief heb gestuurd om hem de goederen aan te duiden, die hij in mijnen naam mag verkoopen. Ik had in gezegd schrift hem ook wel de volmacht kunnen doen geworden; doch het verzenden van brieven, bij de staatkundige omstandigheden in Italië, is zoo gevaarlijk, dat ik de twee dingen verdeeld heb, hopende op die wijze, dat er toch iets zou van te rechte komen.

Doe mij dus het genoegen, mijne goede Stina, mijne volmacht aan den notaris te overhandigen en van hem te vernemen of hij mijnen brief heeft ontvangen. Het zal eene reden zijn opdat gij mij zoudt schrijven.

Meer kan ik u heden niet zeggen, Kristina; want de tijd is kostbaar en het vestigen der vrijheid eischt al onze oogenblikken.

Uw vriend ary.