Liefde

[p. 152]

XXIV. Laurens aen David.

Pisa, 10 Mei, 1844

Ik weet niet of de toestand waerin ik my bevind nog leven mag heeten....

Zy is dood, David! van myne zyde weggerukt! zy, myne zuster! myne gade! myne liefste!...

U myne wanhoop beschryven, kan ik niet. - U iets met kalmte verhalen, is my onmogelyk, en echter zyn er reeds tien dagen verloopen, dat ik haer ter aerde heb zien bestellen, en dat ik weet dat alle klagt ydel, alle wanhoop nutteloos is!...

Lady Moor heeft dagen lang, met my, hare hartsvriendin beweend; doch de eerste haren moed terug gevonden. Zy heeft een prachtig praelgraf besteld op het Campo

[p. 153]

Santo van Pisa. Zoodra het voltrokken is, hervatten wy de reis. - Zy zegt dat my zulks verstroeijing zal aenbrengen en alleen in staet is om myne droefheid te overwinnen. Ik doe of ik haer geloofde; maer ik voel dat myn leven geknakt is. - Ik laet my geleiden: alles is my onverschillig...Doch ik zal met haer gaen; want met haer kan ik over Amelie spreken, en zy alleen is bekwaem om myne smart te begrypen.

Geef my een laetste bewys uwer vriendschap, David. Kondig gy, met alle mogelyke voorzorgen, de ramp die ons treft by de ouders van Amelie aen, en wanneer er eenige bedaerdheid in hunne ziel gekomen is, toon hun dan mynen brief en bestel hun de hier ingesloten volmagt, om bezit myner goederen in Belgiën te nemen en ze, naer goeddunken, te bestieren.

Wat myne wanhoop betreft, zy zullen die best begrypen met ze naer de hunne aftemeten! Vaerwel!...

laurens.