Liefde

[p. 149]

XXIII. Amelie aen Clotilde.

Firenze, (Italiën) 3 April, 1844.

Ziedaer dry maenden dat ik u en myne ouders vaerwel gekust heb; dry maenden sedert ik het vaderland heb verlaten. - Wy hebben intusschen Spanje doorreisd en bevinden ons thans te Florenze, in Italiën.

Verschrik niet, myne lieve Clotilde, ik moet u een geheim verklaren en ik vertrouw het u slechts op eed en op de belofte dat het nooit aen de weet myner ouders zal komen. - Ik zal in Italiën blyven, Clotilde, en er begraven worden.

- Ik ben krank: eene ligte onpasselykheid, zeggen de geneesheeren, en waeraen de lucht van Pisa goed zal doen. - Laurens en Lady Moor, of liever Jenny, zoo als wy haer gewoonelyk noemen, schynen er van overtuigd, en wy zullen

[p. 150]

naer Pisa vertrekken. Het is my onverschillig waer myne assche zal rusten; want ik voel het, Clotilde, myne dagen zyn berekend...

Ik heb twee maenden lang de grootste zaligheid gesmaekt welke het op aerde aen een schepsel gegeven is te genieten. - En dit geluk ben ik aen Laurens verschuldigd. - Het vergoedt ruimschoots wat ik vroeger geleden heb en nog moet lyden; want het noodlot heeft my tot lyden bestemd, Clotilde, en hy dien ik bemin, is het werktuig welk het noodlot gebruikt. - Ik dank er God voor. - Het lyden, my door Laurens aengedaen, is my nog zaligheid; want ik bemin hem sterker dan ik hem ooit bemind heb en thans zonder eenig eigenbelang.

Laurens heeft my nooit bemind!....

- Wat hy als de ontwaking zyner liefde beschouwde, is slechts het medelyden geweest dat hy in zyn hart voor my gevoelde, de vriendschap welke hy voor my koesterde. Hy heeft zich zelven daerin bedrogen en verkeert nog in de begoocheling. - Dan, hy zal de liefde kennen, de echte liefde smaken, die ik hem niet heb kunnen doen gevoelen. - Voor Jenny, voor Lady Moor zal die in zyn hart vlammen! - Hun beider ziel is reeds overmeesterd; doch beide zien daer nog niet klaer in en zy zyn niet alleen onpligtig; maer opregt en onwetend...

Myn oog echter kan niet meer bedrogen worden, en ik heb eene te zware ondervinding gehad, om, in dit geval, niet klaerzigtiger dan andere te zyn geworden.

Sedert eene maend heb ik meer dan duizend bewyzen van het gevoel dat zich, onweêrstaenbaer, in beider zielen ontwikkelt en weleens tot eene verterende vlam zal overslaen. - Wanneer dit gebeuren zal, zal ik er niet meer

[p. 151]

zyn, Clotilde; maer toch zal ik my in beider zaligheid verheugen. In myne smart, in myne opoffering is my zulks een krachtige troost...

En toch, Clotilde, ik wilde u thans by my hebben, om in uw hart myne gansche ziel uittestorten, om op uwen boezem te kunnen weenen, en myn gemoed lucht te geven...want het is toch zoo eene groote marteling, wanneer men, met een bly aengezigt, duizende smarten op eenen dag moet te gemoet gaen, - en de slagen, hoe onwillig ook toegebragt, zyn toch zoo smartevol!...o Ik zou soms tegen God willen opstaen; doch dan herdenk ik de twee maenden, welke my de hoogste zaligheid hebben doen genieten, en dan moet ik bekennen, Clotilde, dat ik toch ryk, schatryk in myne armoede ben, en dat het geluk, hoe kortstondig het ook moge geweest zyn, toch tegen een gansch leven van rampen kan opwegen!...

Wanneer ik er niet meer zyn zal, troost dan myne ouders, Clotilde; tracht dien doodenden slag hun zoo zacht mogelyk te maken. Het is de laetste dienst welke gy onzer heilige vriendschap zult bewyzen, en laet hun toch nooit vernemen dat eene tweede onttoovering myne laetste levensstonden vergald heeft...

Wyt ook mynen dood aen Laurens niet toe. - Ik sterf aen eene gewoone ziekte, Clotilde, - aen de tering, die my vroeger myne zuster en broeder ontnomen heeft.

En nu, vaerwel, Clotilde! en bid voor uwe vriendin, die u, ook nog in den hemel, zal blyven gedenken!...

amelie.