Het II. Deel vanden speel-hof der liefde Godts

De ootmoedighe kleene Herdekens, commen het nieuw gheboren Kindeken Iesus groeten, 13. daghen voor de comste vande dry Coninghen.

Stemme: Geluckigh is den mensch.

S'Nachts saghen eenen blick, gheheel des Herders schaere,
Sy kreghen eenen schrick, als sy't wierden ghewaere:
Sy stonden op met vliet, om t'hooren het bediet,
Wat datter was gheschiet.
Herders weest niet verschromt, bint vaste u-lie'r honden,
Den vyant niet en comt, den Enghel comt verkonden
V-lie'r een bly gheboort, van Godt het eeuwigh woort,
Te vooren noyt gehoort.

[p. 71*]

 

Stelt u-liers op den ganck, voor ander t'Kindt zult groeten,

 

Let op den soeten sanck, van al die u ontmoeten:

 

Peys singhtmen op dees reys, ontrent, en in't paleys,

 

Wordt oock ghesonghen peys.

 

Den inghanck in dit hof, doet ghy voor d'edel rijcke,

 

Singht hem voor al dan lof, dit Kindt schijnt uws ghelijcke:

 

Hy is met u ghemeen, en houdt hem slecht, en kleen;

 

En wilt van hem niet scheen.

 

Speelt al op instrument, op fluyten, muysels, lieren,

 

Dit Kindt voor Godt bekent, verwerckt d'onnoosel dieren:

 

Dat elck sijn knietjens buyght, voor 't Kintjen dat daer suyght,

 

Hem recht voor Godt ghetuyght.